Bibla Online

Bibla në disa gjuhë

Lidhjet (në ngjyrë blu) në gjuhën që keni zgjedhur, ju drejtoni një artikull tjetër të shkruar në të njëjtën gjuhë. Lidhjet blu të shkruara në anglisht, ju drejtoni një artikull në gjuhën angleze. Në këtë rast, gjithashtu mund të zgjidhni nga tre gjuhë të tjera: spanjisht, portugalisht dhe frëngjisht.

English  Español  Português  Français  Català  Românesc  Italiano  Deutsch 

Polski  Magyar  Hrvatski  Slovenský  Slovenski  český  Shqiptar  Nederlands 

Svenska  Norsk  Suomalainen  Dansk  Icelandic  Lietuvos  Latvijas  Eesti 

ქართული  ελληνικά  հայերեն  Kurd  Azərbaycan  اردو  Türk  العربية  فارسی  עברי  ייִדיש

Pусский  Yкраїнський  Македонски  Български  Монгол  беларускі  Қазақ  Cрпски 

Swahili Hausa Afrikaans Igbo Xhosa Yoruba Zulu Malagasy አማርኛ Somali

हिन्दी  नेपाली  বাঙালি  ਪੰਜਾਬੀ  தமிழ்  中国  ไทย  ខ្មែរ  ລາວ  Tiếng việt  日本の  한국의 

Tagalog  Indonesia  Jawa  Myanmar

 (Artikulli "Mësimi fillor i Biblës" është pas artikullit "Jeta e përjetshme")

Jeta e përjetshme

Gëzimi përmes shpresës është energjia e qëndrueshmërisë sonë

"Megjithatë, kur të fillojnë të ndodhin këto gjëra, drejtoni trupin dhe ngrini kokën lart, sepse çlirimi juaj po afrohet"

(Luka 21:28)

Pas përshkrimit të ngjarjeve dramatike që do t'i paraprinin fundit të këtij sistemi të gjërave, në atë që duhet të jetë momenti më shqetësues dhe se ne po jetojmë tani, Jezu Krishti u tha dishepujve të tij që "të ngrini kokën lart" sepse përmbushja e shpresës sonë po afrohet.

Si të keni gëzim, ndërsa jeni në sprova personale? Apostulli Pal shkroi se ne duhet të ndjekim modelin e Jezu Krishtit: "Prandaj, meqenëse na rrethon një re kaq e madhe dëshmitarësh, le të flakim edhe ne çdo peshë dhe mëkatin në të cilin ngecim lehtësisht, e të vrapojmë me qëndrueshmëri në garën që kemi përpara, ndërsa e mbajmë shikimin të ngulur te Kryepërfaqësuesi dhe Përsosësi i besimit tonë, Jezui. Për gëzimin që iu vu përpara, ai duroi një shtyllë torture pa e përfillur fare turpin dhe është ulur në të djathtën e fronit të Perëndisë. Vërtet, mendoni me kujdes për atë që duroi fjalët armiqësore të mëkatarëve, që ata i thanë kundër vetë interesave të tyre, me qëllim që të mos lodheni e të mos dorëzoheni" (Hebrenjve 12:1-3).

Jezu Krishti e tërhoqi energjinë e qëndrueshmërisë së tij përballë sprovave nga gëzimi i shpresës që iu vu përpara. Shtë e rëndësishme të marrim energji për të ushqyer qëndrueshmërinë tonë, përmes "gëzimit" të shpresës sonë për jetën e përjetshme të vendosur para nesh. Sa i përket sprovave tona, Jezu Krishti tha që t'i zgjidhte ato ditë pas dite: "Për këtë arsye po ju them: mos jini më në ankth për jetën tuaj, se ç’do të hani ose ç’do të pini, as për trupin tuaj, se ç’do të vishni. A nuk ka më shumë vlerë jeta se ushqimi, dhe trupi më shumë se veshja? Vështroni me kujdes zogjtë e qiellit: ata nuk mbjellin, nuk korrin dhe nuk mbledhin në depo, e megjithatë Ati juaj qiellor i ushqen. A nuk vleni ju më shumë se ata? Kush nga ju, duke qenë në ankth, mund t’i shtojë qoftë edhe një çast jetës së vet?  Gjithashtu, pse jeni në ankth për veshjen? Shihni si rriten zambakët e fushës dhe mësoni prej tyre. Ata as robtohen, as tjerrin,  e megjithatë unë po ju them se as Solomoni, me gjithë madhështinë e tij, nuk ishte i veshur si një prej tyre.  Tani, nëse Perëndia i vesh kështu bimët e fushës, që sot janë e nesër hidhen në zjarr, a nuk do t’ju veshë shumë më tepër ju, ju që keni kaq pak besim?!  Prandaj mos jini kurrë në ankth e mos thoni: ‘Ç’do të hamë?’ ose ‘Ç’do të pimë?’ ose ‘Çfarë do të veshim?’,  sepse të gjitha këto i kërkon me etje bota, por Ati juaj qiellor e di mirë se ju keni nevojë për të gjitha këto gjëra" (Mateu 6:25-32). Parimi është i thjeshtë, ne duhet të përdorim të tashmen për të zgjidhur problemet tona që dalin ndërsa ecim, duke vënë besimin tonë te Zoti, për të na ndihmuar të gjejmë një zgjidhje: "Vazhdoni, pra, të kërkoni në radhë të parë Mbretërinë dhe drejtësinë e Perëndisë, dhe të gjitha këto gjëra do t’ju shtohen.  Prandaj mos jini kurrë në ankth për të nesërmen, sepse e nesërmja do të ketë ankthet e veta. Secilës ditë i mjaftojnë hallet e veta" (Mateu 6:33,34). Zbatimi i këtij parimi do të na ndihmojë të menaxhojmë më mirë energjinë mendore ose emocionale për t'u marrë me problemet tona të përditshme. Jezu Krishti këshillon kundër parashikimeve të tepërta, madje edhe tmerruese, probleme apo sprova që mund të rrëmbejnë mendjen tonë dhe të na marrin të gjithë energjinë shpirtërore (Krahasoni me Markun 4:18,19).

Për t’iu kthyer inkurajimit të shkruar te Hebrenjve 12:1-3, ne duhet të përdorim aftësinë tonë mendore për të projektuar veten në të ardhmen përmes gëzimit në shpresë, i cili është pjesë e frytit të frymës së shenjtë: "Nga ana tjetër, fryti i frymës së shenjtë është dashuria, gëzimi, paqja, durimi, zemërmirësia, mirësia, besimi,  butësia, vetëkontrolli. Kundër këtyre gjërave nuk ka ligj" (Galatasve 5:22,23). Me Theshtë e shkruar në Bibël se Jehovai është një Perëndi i lumtur dhe se i krishteri predikon "lajmin e mirë për një Perëndi të lumtur" (1 Timoteut 1:11). Ndërsa ky sistem i gjërave nuk ka qenë kurrë aq shumë në errësirën shpirtërore, ne duhet të jemi vatra të dritës nga lajmi i mirë që ndajmë, por edhe nga gëzimi i shpresës sonë që duam të rrezatojmë te të tjerët: "Ju jeni drita e botës. Një qytet nuk mund të fshihet nëse ndodhet në mal.  Një llambë nuk ndizet për t’u vënë nën shinik, por për t’u vënë në mbajtësen e vet që të ndriçojë për gjithë ata që janë në shtëpi.  Po njësoj le të ndriçojë drita juaj para njerëzve, që të shohin veprat tuaja të shkëlqyera dhe t’i japin lavdi Atit tuaj që është në qiej" (Mateu 5:14-16). Videoja e mëposhtme dhe artikulli, bazuar në shpresën e jetës së përjetshme, janë zhvilluar me këtë objektiv gëzimi në shpresë: "Gëzoni dhe ngazëlloni, se i madh është shpërblimi juaj në qiej, sepse kështu i përndoqën edhe profetët përpara jush" (Mateu 5:12). Le ta bëjmë gëzimin e Jehovait kalanë tonë: “Dhe mos u trishtoni, pasi gëzimi i Jehovait është kalaja juaj” (Nehemia 8:10).

Jeta e Përjetshme në Parajsë në Tokë (në video në Twitter)

Jeta e përjetshme në Parajsë në Tokë (në videon në Instagram)

Jeta e përjetshme në parajsën tokësore

"ti do të jesh veçse i gëzuar" (Ligji i përtërirë 16:15)

Jeta e përjetshme përmes çlirimit të njerëzimit nga skllavëria e mëkatit

"Sepse Perëndia e deshi botën aq shumë, sa dha Birin e tij të vetëmlindur, që kushdo që tregon besim tek ai, të mos shkatërrohet, por të ketë jetë të përhershme. (...) Ai që tregon besim te Biri, ka jetë të përhershme, kurse ai që nuk i bindet Birit, nuk do të shohë jetë, por zemërimi i Perëndisë qëndron mbi të"

(Gjoni 3:16,36)

Fjalitë me blu (midis dy paragrafëve) ju japin shpjegime biblike shtesë dhe të hollësishme. Thjesht klikoni në lidhjen blu. Artikujt biblik janë shkruar kryesisht në katër gjuhë: anglisht, spanjisht, portugalisht dhe frëngjisht

Jezu Krishti, kur ishte në tokë, shpesh mësonte shpresën e jetës së përjetshme. Sidoqoftë, ai mësoi gjithashtu se jeta e përjetshme do të merret vetëm përmes besimit në sakrificën e Krishtit (Gjoni 3:16,36). Vlera shpenguese e sakrificës së Krishtit do të lejojë shërimin, përtëritje dhe ringjalljen.

Lirimin përmes shpengimit të flijimit të Krishtit

"Ashtu sikurse Biri i njeriut nuk erdhi që t’i shërbejnë, por që të shërbejë dhe të japë jetën e vet si shpërblesë për shumë njerëz"

(Mateu 20:28)

"Pasi Jobi u lut për shokët, Jehovai u dha fund vuajtjeve të tij dhe ia ktheu përsëri begatinë. Jehovai i dha dyfishin e asaj që kishte pasur më parë" (Jobi 42:10). Do të jetë e njëjta gjë për të gjithë anëtarët e Turmës së Madhe që do të ketë mbijetuar nga Mundimi i Madh. Zoti Jehova, me anë të Mbretit Jezu Krisht, do t'i bekojë ata, siç na kujtoi dishepulli Jakovi: "Vërtet, ne i konsiderojmë të lumtur ata që treguan qëndrueshmëri. Ju keni dëgjuar për qëndrueshmërinë e Jobit dhe e keni parë si e shpërbleu Jehovai, se Jehovai është shumë i dhembshur e i mëshirshëm" (Jakovi 5:11).

(Flijimi i Krishtit lejon falje dhe një vlerë shpërblyese e cila lejon një shkëmbim trupash me anë të ringjalljes, rigjenerimit me anë të shërimit dhe përtëritje) (http://www.yomelyah.com/435550818)

(Një turmë e madhe nga të gjitha kombet do t'i mbijetojë shtrëngimit të madh (Zbulesa 7: 9-17))

Flijimi i Krishtit lejon falje dhe një vlerë shpërblyese e cila lejon një shkëmbim trupash me anë të ringjalljes, rigjenerimit me anë të shërimit dhe përtëritje.

Sakrifica e Krishtit do të largojë sëmundjen

"Asnjë banor nuk do të thotë: «Jam sëmurë.» Njerëzve që banojnë në vend, do t’u falet faji" (Isaia 33:24).

"Në atë kohë do të hapen sytë e të verbërve dhe veshët e të shurdhërve. I çali do të kërcejë si një dre dhe gjuha e memecit do të lëshojë britma gëzimi. Në shkretëtirë do të vërshojnë ujërat dhe në rrafshinën e shkretë përrenjtë" (Isaia 35:5,6).

Sakrifica e Krishtit do të lejojë përtëritje

"Mishi iu bëftë më i freskët se në rini! Iu ktheftë gjallëria si në ditët e rinisë!" (Jobi 33:25).

Sakrifica e Krishtit do të lejojë ringjalljen e të vdekurve

"E shumë nga ata që flenë në pluhurin e tokës, do të zgjohen, disa për jetë të përhershme dhe të tjerë për poshtërim e përçmim të përhershëm" (Daniel 12:2).

"Veç kësaj, kam shpresë te Perëndia, shpresë që e kanë edhe këta njerëz, se do të ringjallen si të drejtët, edhe të padrejtët" (Veprat 24:15).

"Mos u mrekulloni për këtë, sepse po vjen ora kur të gjithë ata që janë në varre, do ta dëgjojnë zërin e tij  dhe do të dalin: ata që bënë gjëra të mira, në një ringjallje jete, ata që bënë gjëra të poshtra, në një ringjallje gjykimi" (Gjoni 5:28,29).

"Pashë një fron të bardhë e të madh, si dhe Atë që rri ulur në të. Toka e qielli u zhdukën përpara tij e s’u gjendën më. Pashë të vdekurit, të mëdhenj e të vegjël, që rrinin para fronit, dhe u hapën rrotullat. Por u hap edhe një rrotull tjetër: rrotulla e jetës. Të vdekurit u gjykuan sipas gjërave të shkruara në rrotulla, në përputhje me veprat e tyre. Deti i dorëzoi të vdekurit që gjendeshin në të, vdekja dhe Varri i dorëzuan të vdekurit që gjendeshin në ta, dhe secili prej tyre u gjykua sipas veprave të veta" (Zbulesa 20:11-13).

Njerëzit e padrejtë të ringjallur, do të gjykohen në bazë të veprimeve të tyre të mira ose të këqija, në parajsën tokësore të ardhshme. (Administrimi i ringjalljes tokësore; Ringjallja qiellore; Ngjallja tokësore).

Sakrifica e Krishtit do të lejojë që turma e madhe të mbijetojë nga shtrëngimi i madh dhe të ketë jetë të përjetshme pa vdekur kurrë

"Pastaj pashë një shumicë të madhe nga të gjitha kombet, fiset, popujt dhe gjuhët, të cilën askush s’mund ta numëronte. Ata qëndronin para fronit e para Qengjit, kishin veshur rroba të bardha të gjata+ dhe mbanin në duar degë palmash. Ata thërritnin me zë të fortë: «Shpëtimin ia detyrojmë Perëndisë tonë, që rri ulur në fron, dhe Qengjit.»

Të gjithë engjëjt qëndronin përreth fronit, pleqve dhe katër krijesave të gjalla. Ata u përkulën me fytyrë përtokë para fronit dhe adhuruan Perëndinë me fjalët:  «Amin! Lavdet, madhështia, mençuria, falënderimet, nderimi, fuqia dhe forca i qofshin Perëndisë tonë në jetë të jetëve! Amin!»

Një nga pleqtë më pyeti: «Cilët janë këta që kanë veshur rroba të bardha të gjata+ dhe nga kanë ardhur?» Menjëherë i thashë: «Imzot, ti e di.» Ai më tha: «Janë ata që dalin nga shtrëngimi i madh dhe i kanë larë rrobat e tyre të gjata e i kanë zbardhur në gjakun e Qengjit.  Prandaj janë para fronit të Perëndisë dhe i bëjnë atij shërbim të shenjtë ditë e natë në tempullin e tij; dhe Ai që është ulur në fron, do të shtrijë tendën mbi ta. Nuk do të kenë më as uri e as etje, dhe nuk do të vuajnë më as nga dielli e as nga të nxehtët përvëlues, sepse Qengji që është afër fronit, do t’i kullotë dhe do t’i drejtojë për te burimet e ujërave të jetës. E Perëndia do të fshijë çdo lot nga sytë e tyre" (Zbulesa 7:9-17) (Një turmë e madhe nga të gjitha kombet, fiset dhe gjuhët do t'i mbijetojnë shtrëngimit të madh).

Mbretëria e Perëndisë do të sundojë tokën

"Atëherë dëgjova një zë të fortë nga froni që tha: "Ja, tenda e Perëndisë është me njerëzit. Ai do të banojë me ta, e ata do të jenë populli i tij. Po, vetë Perëndia do të jetë me ta. Ai do të fshijë çdo lot nga sytë e tyre dhe nuk do të ketë më vdekje. Nuk do të ketë më as vajtim, as klithmë, as dhembje. Gjërat e mëparshme shkuan"" (Zbulesa 21:1-4) (Administrimi tokësor i Mbretërisë së Zotit; Princi; Priftërinjtë; Levitët).

"Gëzoni falë Jehovait dhe ngazëlloni, o të drejtë! Lëshoni britma gëzimi të gjithë ju që keni zemër të sinqertë!" (Psalmet 32:11)

I drejti do të jetojë përgjithmonë dhe i pabesi do të vdesë

"Lum ata që janë me natyrë të butë, sepse do të trashëgojnë tokën!" (Mateu 5:5).

"Edhe pak dhe të ligjtë nuk do të jenë më; do të shohësh vendin ku ishin dikur, por ata nuk do të jenë më. Kurse zemërbutët do të trashëgojnë tokën dhe do t’u kënaqet shpirti me paqen e pafund. Të ligjtë kurdisin të këqija kundër të drejtëve dhe kërcëllijnë dhëmbët kundër tyre. Por Jehovait do t’i duken qesharakë, sepse ai e di se po u vjen dita. Të ligjtë zhveshin shpatën dhe tendosin harkun, që të munduarin dhe të varfrin ta shembin përdhe, që jetën t’ua sosin atyre që ecin në udhën e drejtë. Por shpata në zemrën e tyre do të ngulet dhe harku copë e çikë do t’u bëhet. (...) sepse të ligjve do t’u thyhen krahët, por Jehovai do t’i mbështetë të drejtët. (...) Por të ligjtë i pret fundi; armiqtë e Jehovait do të vyshken si stolia e livadheve e do të davariten porsi tymi. (...) Të drejtët do të trashëgojnë tokën dhe do të banojnë përgjithmonë në të. (...) Shpreso te Jehovai dhe ndiq udhën e tij, e ai do të të lartësojë që të trashëgosh tokën. Ke për ta parë me sytë e tu kur të shfarosen të ligjtë. (...) Vëre re të paqortueshmin e mos i hiq sytë nga i drejti, sepse e ardhmja e këtij njeriu do të jetë plot paqe. Kurse shkelësit do të shfarosen krejt; të ligjtë s’do të kenë asnjë të ardhme. Shpëtimi i të drejtëve vjen nga Jehovai; ai është fortesa e tyre në kohë vuajtjesh. Jehovai do t’i ndihmojë e do t’i çlirojë; ai do t’i çlirojë nga të ligjtë dhe do t’i shpëtojë, sepse tek ai kanë gjetur strehë" (Psalmet 37:10-15, 17, 20, 29, 34, 37-40).

"Prandaj ndiq udhën e njerëzve të mirë dhe qëndro në shtigjet e të drejtëve, sepse vetëm të drejtët do të banojnë në tokë dhe të paqortueshmit do të qëndrojnë në të. Kurse të ligjtë do të shfarosen nga toka dhe të pabesët do të shkulen prej saj. (...) Bekimet prehen mbi kokën e të drejtëve, por në gojën e të ligjve fshihen qëllime të dhunshme. Emri i mirë i të drejtëve e ka hak bekimin, por emri i të ligjve do të tretet" (Proverbat 2:20-22; 10:6,7).

Luftërat do të pushojnë do të ketë paqe në zemrat dhe në të gjithë tokën

"Ju keni dëgjuar se është thënë: ‘Duaje të afërmin tënd dhe urreje armikun.’  Megjithatë unë po ju them: vazhdoni të doni armiqtë tuaj e të luteni për ata që ju përndjekin,  që të tregoni se jeni bij të Atit tuaj që është në qiej, sepse falë tij dielli lind mbi të ligjtë e mbi të mirët dhe shiu bie mbi të drejtët e mbi të padrejtët.  E nëse doni vetëm ata që ju duan, çfarë shpërblimi meritoni? A nuk bëjnë njësoj edhe taksambledhësit?  Nëse përshëndetni vetëm vëllezërit tuaj, ç’gjë të jashtëzakonshme po bëni? A nuk bëjnë njësoj edhe njerëzit nga kombet e tjera?  Prandaj jini të përsosur, ashtu si është i përsosur Ati juaj qiellor” (Mateu 5:43-48).

"Se po t’ua falni njerëzve shkeljet, edhe Ati juaj qiellor do t’ju falë ju,  por, po të mos ua falni njerëzve shkeljet, as Ati juaj qiellor nuk do t’i falë shkeljet tuaja" (Mateu 6:14,15).

"Atëherë Jezui i tha: "Ktheje shpatën në vendin e vet, sepse të gjithë ata që marrin shpatën, nga shpata do të vdesin"" (Mateu 26:52).

"Ejani e shihni ç’vepra ka bërë Jehovai! Shihni ç’mrekulli ka bërë në tokë! Luftërat anembanë tokës ai i shuan; harqet i thyen dhe heshtat i bën copë-copë; karrocat e luftës i bën shkrumb e hi” (Psalmet 46:8,9).

"Ai do të gjykojë mes kombeve dhe do t’i ndreqë gjërat për shumë popuj. Ata do t’i shndërrojnë shpatat në plore dhe heshtat në kiza për krasitje. Kombet nuk do ta ngrenë shpatën kundër njëri-tjetrit, as do të mësojnë më të luftojnë" (Isaia 2:4).

"Në ditët e fundit, mali i shtëpisë së Jehovait do të lartësohet patundshmërisht mbi majat e maleve dhe do të ngrihet më lart se kodrat. Drejt tij do të vërshojnë popujt. Shumë kombe do të vijnë e do të thonë: «Ejani, le të ngjitemi në malin e Jehovait dhe në shtëpinë e Perëndisë së Jakobit. Ai do të na mësojë udhët e tij, dhe ne do të ecim në shtigjet e tij.» Se nga Sioni do të dalë ligji dhe nga Jerusalemi fjala e Jehovait. Ai do të gjykojë mes shumë popujve dhe do t’i ndreqë gjërat për kombe të fuqishme e të largëta. Ata do t’i shndërrojnë shpatat në plore dhe heshtat në kiza për krasitje. Kombet nuk do ta ngrenë shpatën kundër njëri-tjetrit, dhe as do të mësojnë më të luftojnë. Secili do të ulet nën hardhinë e vet dhe nën fikun e vet, dhe askush nuk do t’i trembë, sepse vetë Jehovai i ushtrive ka folur" (Mikea 4:1-4).

Do të ketë shumë ushqim në të gjithë tokën

"Në tokë do të ketë drithë me bollëk e në majat e maleve drithi do të vërshojë. Të korrat në arat e mbretit do të jenë të bollshme si në Liban, dhe njerëzit në qytete do të gëlojnë si bari në fusha" (Psalmet 72:16)

"Ai do të dërgojë shi për farën që ke mbjellë, dhe toka do të japë bukë të bollshme e të shkëlqyer. Atë ditë bagëtia jote do të kullotë në livadhe të gjera" (Isaia 30:23).

Mrekullitë e Jezu Krishtit për të forcuar besimin në shpresën e jetës së përjetshme

"Në fakt, Jezui bëri edhe shumë gjëra të tjera, që po të shkruheshin një për një, ma ha mendja se as bota vetë nuk do t’i mbante rrotullat e shkruara" (Gjoni 21:25)

Jezu Krishti dhe mrekullia e parë e shkruar në Ungjillin e Gjonit, ai e shndërron ujin në verë: "Dy ditë më vonë, në Kanë të Galilesë u bë një dasmë dhe nëna e Jezuit ishte atje. Në dasmë ishin ftuar edhe Jezui me dishepujt e vet. Kur mbaroi vera, e ëma i tha Jezuit: «Nuk kanë më verë.» Por Jezui iu përgjigj: «O grua, ç’punë kemi ne me këtë? Nuk është ende koha që unë të veproj.» Atëherë e ëma u tha atyre që shërbenin: «Bëni si t’ju thotë ai.» Tani, siç e kërkonin rregullat e pastrimit të judenjve, atje kishte gjashtë qypa guri për ujë, që nxinin secili nga dy ose tri masa. Jezui u tha: «Mbushini qypat me ujë.» Dhe ata i mbushën deri në buzë. Pastaj u tha: «Tani merrni ca dhe çojani të parit të gostisë.» Kështu ata ia çuan. Kur provoi ujin që tani ishte kthyer në verë, i pari i gostisë thirri dhëndrin. Ngaqë nuk e dinte nga vinte vera (ndryshe nga shërbëtorët që e kishin marrë ujin), ai i tha: «Gjithë të tjerët nxjerrin në fillim verën e mirë dhe, kur njerëzit dehen, nxjerrin atë të keqen. Kurse ti e ke ruajtur verën e mirë deri tani.» Kjo që bëri Jezui në Kanë të Galilesë, ishte fillimi i shenjave të tij. Kështu ai e shfaqi fuqinë e vet, dhe dishepujt treguan besim tek ai" (Gjoni 2:1-11).

Jezu Krishti shëron birin e një shërbëtori të mbretit: "Pastaj shkoi përsëri në Kanë të Galilesë, ku kishte kthyer ujin në verë. Atje ishte një nëpunës i mbretit që e kishte të birin sëmurë në Kapernaum. Kur dëgjoi se Jezui kishte ardhur nga Judea në Galile, vajti te Jezui dhe i kërkoi të shkonte me të e t’i shëronte të birin, sepse ishte në prag të vdekjes. Mirëpo Jezui i tha: «Po të mos shikoni shenja dhe mrekulli, ju kurrsesi nuk do të besoni.»  Nëpunësi i mbretit i tha: «Zotëri, hajde shpejt para se të më vdesë djali.» Jezui i tha: «Shko në shtëpi, yt bir jeton.» Ai i besoi fjalës së Jezuit dhe u nis. Por, ndërsa ishte ende rrugës, i dolën para skllevërit e vet për t’i thënë se i biri ishte gjallë. Atëherë i pyeti në ç’orë ishte bërë më mirë djali. Ata iu përgjigjën: «Ethet e lanë dje, në orën e shtatë.» Atëherë i ati e kuptoi se kishte ndodhur pikërisht në orën kur Jezui i kishte thënë: «Yt bir jeton.» Prandaj ai bashkë me tërë ata të shtëpisë së tij besuan. Kjo ishte shenja e dytë që kreu Jezui kur doli nga Judea për në Galile" (Gjoni 4:46-54).

Jezu Krishti shëron a njeriu i pushtuar nga një demon në Kapernaum: "Pastaj zbriti në Kapernaum, një qytet i Galilesë. Ai po i mësonte njerëzit në Sabat, dhe ata mahniteshin me mënyrën si mësonte, sepse fliste me autoritet.  Tani, në sinagogë ndodhej një njeri që kishte një frymë të ndyrë, dhe ky demon bërtiti me zë të lartë:  «Ç’punë ke me ne, o Jezu nazareas? Ah! Erdhe të na shkatërrosh? Unë e di shumë mirë kush je ti: i Shenjti i Perëndisë.» Por Jezui e qortoi: «Hesht dhe dil nga ai!» Atëherë demoni e përplasi përtokë njeriun në sytë e të gjithëve dhe doli prej tij pa i bërë asnjë dëm. Të gjithë u habitën dhe nisën t’i thoshin njëri-tjetrit: «Shikoni si flet! Ai ka autoritet e fuqi t’i urdhërojë frymërat e ndyra, dhe ato dalin!» Kështu lajmi për të përhapej në vendin përreth, në çdo cep të tij" (Luka 4:31-37).

Jezu Krishti dëbon demonë në tokën e Gadarenasve ​​(pjesa lindore e Jordanit, pranë Liqenit të Tiberias): "Kur mbërriti në anën tjetër, në rajonin e gadarenëve, i dolën para dy burra të pushtuar nga demonët, të cilët po vinin nga varrezat. Ata ishin jashtëzakonisht të egër, aq sa askush nuk guxonte të kalonte në atë rrugë. Ata bërtisnin dhe thoshin: «Ç’punë ke me ne, o Bir i Perëndisë? Mos ke ardhur këtu të na mundosh para kohe?»  Shumë larg tyre po kulloste një tufë e madhe derrash. Kështu demonët nisën t’i përgjëroheshin: «Nëse na dëbon, na dërgo që të futemi në tufën e derrave.» Atëherë ai u tha: «Shkoni!» Prandaj ata dolën, u futën te derrat dhe ja, gjithë tufa u turr drejt greminës, ra në det dhe ngordhi në ujë. Kurse çobanët ia mbathën, shkuan në qytet dhe treguan çdo gjë, edhe atë që ndodhi me burrat e pushtuar nga demonët. Dhe ja, i gjithë qyteti i doli përpara Jezuit. Kur e panë, iu lutën me ngulm që të largohej nga rajoni i tyre" (Mateu 8:28-34).

Jezu Krishti shëroi vjehrrën e apostullit Pjetër: " Pastaj, kur Jezui hyri në shtëpinë e Pjetrit, pa që vjehrra e tij dergjej në shtrat me ethe.  Kështu ai i preku dorën, dhe atë e lanë ethet; ajo u ngrit dhe nisi t’i shërbente" (Mateu 8:14,15).

Jezu Krishti shëron një njeri të paralizuar me dorën: "Një ditë tjetër sabati, ai hyri në sinagogë dhe nisi të mësonte. Atje ishte një burrë me dorën e djathtë të tharë.  Skribët dhe farisenjtë po e shikonin me kujdes Jezuin nëse do ta shëronte në Sabat, që të gjenin ndonjë arsye për ta akuzuar.  Mirëpo ai e dinte ç’po mendonin, prandaj i tha burrit me dorë të tharë: «Ngrihu dhe qëndro këtu në mes.» Ai u ngrit dhe qëndroi aty.  Atëherë Jezui vazhdoi: «Po ju pyes: a është e ligjshme të bësh mirë apo të bësh keq në Sabat, ta shpëtosh apo ta vrasësh dikë?»  Pasi i pa të gjithë rreth e rrotull, i tha burrit me dorë të tharë: «Shtrije dorën!» Ai e shtriu, dhe dora iu shërua.  Por ata u tërbuan fare dhe nisën të flitnin me njëri-tjetrin çfarë t’i bënin Jezuit" (Luka 6:6-11).

Jezu Krishti shëron një burrë që vuan nga pika (edemë, grumbullim i tepërt i lëngjeve në trup): "Në një rast tjetër, Jezui hyri në shtëpinë e njërit nga krerët e farisenjve për të ngrënë në Sabat dhe të pranishmit s’ia ndanin sytë.  Kur ja, atje i doli përpara një njeri që vuante nga hidropizia. Atëherë Jezui i pyeti ata që e njihnin mirë Ligjin dhe farisenjtë: «A është e ligjshme të shërosh në Sabat?»  Por ata nuk folën fare. Prandaj ai e kapi për dore atë njeri, e shëroi dhe e la të shkonte.  Pastaj i pyeti ata: «Kush nga ju, po t’i binte në pus i biri ose demi ditën e Sabatit, nuk do ta nxirrte menjëherë?»  Ata nuk kishin ç’t’i thoshin" (Luka 14:1-6).

Jezu Krishti shëron një të verbër: "Tani, kur Jezui po i afrohej Jerikosë, buzë rrugës ishte ulur një i verbër që po lypte. Meqë dëgjoi të kalonte një turmë, ai filloi të pyeste ç’po ndodhte. Ata i thanë: «Po kalon Jezui, nazareasi!» Atëherë ai thërriti: «Jezu, Bir i Davidit, ki mëshirë për mua!» Njerëzit që po ecnin në krye të turmës, i thanë rreptësisht të mos fliste, kurse ai thërriste edhe më fort: «Bir i Davidit, ki mëshirë për mua!» Atëherë Jezui u ndal dhe urdhëroi ta çonin atë njeri pranë tij. Kur ky u afrua, Jezui e pyeti:  «Çfarë do që të bëj për ty?» Ai iu përgjigj: «Zotëri, të më kthehet shikimi.» Atëherë Jezui i tha: «Le të të kthehet shikimi. Besimi yt të shëroi.» Në çast atij iu kthye shikimi dhe filloi ta ndiqte e t’i jepte lavdi Perëndisë. Kur e panë këtë, edhe gjithë të tjerët i dhanë lavdi Perëndisë” (Lluka 18:35-43).

Jezu Krishti shëron një lebroz: "Atje vajti edhe një i lebrosur, që i ra në gjunjë dhe iu përgjërua: «Po të duash, ti mund të më pastrosh.»  I shtyrë nga keqardhja, ai zgjati dorën, e preku dhe i tha: «Po, dua! Pastrohu.»  Menjëherë lebra iu zhduk, dhe ai u pastrua" (Marku 1:40-42).

Shërimi i dhjetë lebrozëve: "Kur ishte rrugës për në Jerusalem, Jezui kaloi përgjatë kufirit të Samarisë dhe të Galilesë. Ndërsa po hynte në një fshat, i dolën përpara dhjetë të lebrosur, të cilët qëndruan në një farë distance  dhe thirrën me zë të lartë: «Jezu, Mësues, ki mëshirë për ne!»  Me t’i vënë re, ai u tha: «Shkoni dhe paraqituni te priftërinjtë.» Ndërsa po iknin, u pastruan nga lebra.  Por një prej tyre, me të parë se ishte shëruar, u kthye dhe i dha lavdi Perëndisë me zë të lartë.  Pastaj u përkul me fytyrë përtokë te këmbët e Jezuit dhe e falënderoi. Ky në fakt ishte samaritan.  Jezui pyeti: «A nuk u pastruan dhjetë? Ku janë nëntë të tjerët?  Asnjë tjetër nuk u kthye që t’i jepte lavdi Perëndisë, përveç këtij njeriu nga një komb tjetër?» Atëherë i tha: «Ngrihu dhe vazhdo rrugën. Besimi yt të shëroi.»" (Luka 17:11-19).

Jezu Krishti shëron dy të verbër: "Ndërsa Jezui po largohej prej andej, dy të verbër e ndoqën nga pas duke thirrur: «Bir i Davidit, ki mëshirë për ne!»  Kur mbërriti në shtëpi, të verbrit vajtën tek ai dhe Jezui i pyeti: «A keni besim se unë mund t’ju shëroj?» Ata iu përgjigjën: «Po, Zotëri.»  Atëherë ai u preku sytë dhe u tha: «U bëftë sipas besimit tuaj!»  Dhe sytë e tyre u hapën. Pastaj Jezui i urdhëroi prerazi: «Shikoni se mos e merr vesh njeri!»  Por, pasi dolën, ata treguan për të në gjithë zonën" (Mateu 9:27-31).

Jezu Krishti shëron një memec të shurdhër: “Kur po kthehej nga rajoni i Tirit, Jezui shkoi përmes Sidonit drejt detit të Galilesë, mes për mes rajonit të Dekapolit.  Në atë vend i çuan një njeri të shurdhër e që i mbahej goja dhe iu përgjëruan të vinte dorën mbi të.  Ai e mori veçmas, larg turmës. Pastaj i futi gishtat në veshë dhe, pasi pështyu, i preku gjuhën. Ngriti sytë nga qielli, psherëtiu thellë dhe i tha: «Éffatha», që do të thotë «hapu».  Menjëherë veshët iu hapën e gjuha iu zgjidh, dhe ai filloi të fliste normalisht.  Jezui urdhëroi të mos i tregonin askujt, mirëpo, sa më shumë që i urdhëronte, aq më shumë flitnin për të.  Në të vërtetë, ata ishin jashtëzakonisht të mahnitur dhe thoshin: «Të gjitha veprat e tij janë të mrekullueshme. Ai i bën edhe të shurdhrit të dëgjojnë dhe të pagojët të flasin.»" (Marku 7:31-37).

Jezu Krishti shëron një paralitik: "Pas kësaj erdhi festa e judenjve, dhe Jezui u ngjit në Jerusalem. Atje, pranë Portës së Deleve, është një rezervuar i quajtur në hebraisht Betzatë, i rrethuar me pesë kolonada. Brenda tyre dergjeshin shumë të sëmurë, të verbër, të çalë dhe njerëz me gjymtyrë të thara. Atje ishte edhe një njeri që kishte 38 vjet i sëmurë. Kur e pa tek dergjej atje dhe, meqë e dinte se ishte i sëmurë nga shumë kohë, Jezui e pyeti: «A dëshiron të shërohesh?»  I sëmuri iu përgjigj: «Imzot, unë nuk kam njeri që të më futë në rezervuar kur trazohet uji. Sapo vij unë, një tjetër zbret përpara meje.» Jezui i tha: «Ngrihu, merr shtrojën* dhe ec.» Kështu ai u shërua menjëherë, mori shtrojën dhe filloi të ecte" (Gjoni 5:1-9).

Jezu Krishti shëron një epileptik: “Kur arritën te turma, atij iu afrua një burrë, që i ra në gjunjë dhe i tha: «Zotëri, ki mëshirë për tim bir, se është epileptik e po vuan shumë. Shpesh ai bie në zjarr e në ujë.  E çova te dishepujt e tu, por ata nuk e shëruan dot.»  Atëherë Jezui i tha turmës: «O brez pa besim dhe i shtrembër! Edhe sa duhet të rri me ju? Edhe sa duhet t’ju duroj? Ma sillni këtu.»  Jezui e qortoi demonin, dhe ai doli nga djali, i cili u shërua që nga ai çast.  Atëherë dishepujt iu afruan veçmas Jezuit dhe e pyetën: «Pse ne nuk e dëbuam dot?» Ai u përgjigj: «Ngaqë keni pak besim. Vërtet po ju them se po të keni besim sa një kokërr sinapi, do t’i thoni këtij mali: ‘Lëviz nga këtu atje’, dhe ai do të lëvizë, e asgjë nuk do të jetë e pamundur për ju.»" (Mateu 17:14-20).

Jezu Krishti bën një mrekulli pa e ditur atë: "Ndërsa Jezui po shkonte atje, turmat ngjisheshin pas tij. Atje ishte edhe një grua që kishte rrjedhje gjaku nga 12 vjet dhe askush nuk e kishte shëruar dot.  Ajo iu afrua nga prapa dhe i preku thekët e rrobës, e rrjedhja e gjakut iu ndal në çast.  Atëherë Jezui pyeti: «Kush më preku?» Ngaqë të gjithë thoshin se nuk e kishin prekur, Pjetri i tha: «Mësues, turmat po ngjishen e po shtyhen pas teje.»  Por Jezui vazhdoi: «Dikush më preku, sepse e ndjeva që nga unë doli fuqi.» Kur pa se nuk shpëtoi pa u vënë re, duke u dridhur nga frika, gruaja vajti e ra në gjunjë para tij dhe u tregoi të gjithëve pse e preku dhe si u shërua në çast. Por ai i tha: «Bijë, besimi yt të shëroi. Shko në paqe.»" (Luka 8:42-48).

Jezu Krishti shëron nga larg: "Pasi i tha popullit çfarë kishte për të thënë, ai hyri në Kapernaum.  Tani, skllavi i një centurioni ishte sëmurë për vdekje. Centurioni e donte aq shumë atë skllav, saqë,  kur dëgjoi për Jezuin, dërgoi tek ai disa pleq të judenjve që t’i kërkonin të vinte e t’i shëronte skllavin.  Ata vajtën te Jezui dhe nisën t’i përgjëroheshin me gjithë shpirt: «Ai e meriton ta ndihmosh,  sepse e do kombin tonë dhe na ndërtoi sinagogën.»  Prandaj Jezui shkoi me ta. Ai po i afrohej shtëpisë, por centurioni kishte dërguar tashmë disa miq të tij për t’i thënë: «Imzot, mos u mundo, sepse unë nuk jam i denjë që ti të hysh nën çatinë time  e për këtë arsye nuk erdha te ti. Por ti thuaj veç një fjalë, dhe shërbëtori im do të shërohet,  sepse edhe unë, ndonëse jam nën autoritetin e dikujt, kam ushtarë që janë nën urdhrat e mi. Njërit i them: ‘Shko’, dhe ai shkon. Tjetrit i them: ‘Hajde’, dhe ai vjen. Edhe skllavit tim i them: ‘Bëje këtë’, dhe ai e bën.» Kur dëgjoi këto fjalë, Jezui u mahnit me të, u kthye nga turma që e ndiqte dhe u tha: «Unë po ju them se as në Izrael nuk kam gjetur një besim kaq të madh.» E kur u kthyen në shtëpi, njerëzit që kishte dërguar centurioni, e gjetën skllavin shëndoshë e mirë" (Luka 7:1-10).

Jezu Krishti ka shëruar një grua me aftësi të kufizuara për 18 vjet: "Tani, Jezui po mësonte në një sinagogë në Sabat. Kur ja, aty ishte një grua e pushtuar nga një frymë e ndyrë prej 18 vjetësh, e si pasojë ishte krejt e kërrusur e nuk mund të drejtohej fare. Kur e pa, Jezui i tha: «O grua, je çliruar nga vuajtjet e tua.»  Pastaj vuri duart mbi të, dhe ajo u drejtua në çast e nisi t’i jepte lavdi Perëndisë. Por i pari i sinagogës u indinjua që Jezui shëroi në Sabat, prandaj i tha turmës: «Ka gjashtë ditë për të punuar, prandaj hajdeni të shëroheni gjatë këtyre ditëve dhe jo në Sabat.»  Mirëpo Zotëria iu përgjigj: «Hipokritë, a nuk e zgjidhni të gjithë ju në Sabat, demin a gomarin nga stalla që ta çoni për të pirë?  A nuk e meritonte kjo grua, që është bijë e Abrahamit dhe që Satanai e mbajti të lidhur për 18 vjet, të çlirohej nga këta vargonj në Sabat?» Pasi tha këto fjalë, të gjithë kundërshtarët e tij u turpëruan, kurse turma u gëzua për gjithë gjërat e mrekullueshme që kishte bërë" (Luka 13:10-17).

Jezu Krishti shëron vajzën e një gruaje fenikase: "Jezui iku që andej dhe shkoi në rajonin e Tirit dhe të Sidonit.  Kur ja, një grua fenikase nga ato anë erdhi dhe, duke iu përgjëruar, thërriste: «Ki mëshirë për mua, Zotëri, Bir i Davidit! Vajza ime po vuan tmerrësisht prej demonëve.»  Por ai nuk i ktheu asnjë fjalë. Prandaj dishepujt iu afruan dhe iu lutën: «Largoje atë, sepse vazhdon të vijë pas nesh e të përgjërohet gjithë kohës.»  Ai iu përgjigj: «Unë nuk u dërgova tek askush tjetër, përveçse te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit.»  Por gruaja erdhi, i bëri nderime dhe i tha: «Zotëri, më ndihmo!»  Ai iu përgjigj: «Nuk është e drejtë të marrësh bukën e fëmijëve e t’ua hedhësh të vegjëlve të qenve.»  Ajo tha: «Po, Zotëri, por edhe të vegjlit e qenve hanë nga thërrimet që bien nga tryeza e zotërinjve të tyre.»  Atëherë Jezui iu përgjigj: «O grua, i madh është besimi yt! U bëftë ashtu si dëshiron ti!» Në çast, vajza e saj u shërua" (Mateu 15:21-28).

Jezu Krishti qetëson një stuhi: "Më pas ai bashkë me dishepujt hipën në një varkë. Kur ja, në det filloi një stuhi e madhe, aq sa varka po mbulohej nga dallgët, por ai po flinte.  Ata iu afruan, e zgjuan dhe i thanë: «Zotëri, na shpëto se morëm fund!»  Por ai u tha: "Pse keni frikë? Kaq pak besim keni?" Pastaj u ngrit, qortoi erërat e detin, dhe u bë qetësi e madhe. Prandaj ata u mahnitën dhe thanë: "Ç’njeri është ky që i binden edhe erërat, edhe deti?!"" (Mateu 8:23-27). Kjo mrekulli tregon se në parajsën tokësore nuk do të ketë më stuhi ose përmbytje që do të shkaktojnë fatkeqësi.

Jezu Krishti duke ecur mbi det: "Pasi i nisi turmat, u ngjit vetëm në mal që të lutej. Kur ra mbrëmja, ai ishte atje vetëm.  Ndërkaq, varka ishte ende qindra metra larg tokës dhe përplasej nga dallgët, sepse erën e kishin kundër.  Por në orët e para të mëngjesit, ai vajti te dishepujt duke ecur mbi det.  Kur e vunë re që po ecte mbi det, ata u trembën dhe thanë: «Është një vegim!» Dhe filluan të bërtisnin nga frika.  Menjëherë Jezui u tha: «Merrni zemër! Jam unë, mos kini frikë.»  Pjetri u përgjigj: «Zotëri, po të jesh ti, më urdhëro të vij te ti mbi ujë.»  Ai i tha: «Eja!» Prandaj Pjetri zbriti nga varka, eci mbi ujë dhe shkoi drejt Jezuit.  Por kur pa stuhinë, u frikësua dhe, ngaqë nisi të fundosej, thirri: «Zotëri, më shpëto!»  Menjëherë Jezui zgjati dorën, e kapi dhe i tha: «Pse ke kaq pak besim? Pse të mposhti dyshimi?!»  Pasi hipën në varkë, stuhia pushoi.  Atëherë ata që ishin në varkë, i bënë nderime* dhe i thanë: «Ti je vërtet Biri i Perëndisë!»" (Mateu 14:23-33).

Jezu Krishti kapi mrekullisht peshk: "Një herë, një turmë po dëgjonte Jezuin tek mësonte fjalën e Perëndisë buzë liqenit të Genesaretit, dhe njerëzit po shtyheshin pas tij. Ai pa dy varka të lidhura në breg të liqenit, ndërsa peshkatarët kishin zbritur dhe po lanin rrjetat.  Jezui hipi në një nga varkat, në varkën e Simonit, dhe i kërkoi të largohej pak nga toka. Pastaj u ul dhe nisi ta mësonte turmën nga varka.  Kur mbaroi së foluri, i tha Simonit: «Shkoni thellë dhe hidhini atje rrjetat që të zini peshk.» Mirëpo Simoni iu përgjigj: «Mësues, ne u robtuam gjithë natën dhe nuk zumë gjë,+ por, meqë po thua ti, do t’i hedh rrjetat.»  Kur bënë kështu, zunë aq shumë peshq, sa rrjetat filluan të shqyheshin.  Prandaj u bënë shenjë ortakëve në varkën tjetër që të vinin e t’i ndihmonin. Ata erdhën dhe i mbushën të dyja varkat, aq sa gati po fundoseshin.  Me të parë këtë, Simon Pjetri ra në gjunjë para Jezuit dhe i tha: «Largohu prej meje, Zotëri, se jam njeri mëkatar!» Vërtet, zunë aq shumë peshq, sa u shtangën nga habia, ai dhe të gjithë ata që ishin me të,  ku përfshiheshin edhe ortakët e Simonit, Jakovi me Gjonin, bijtë e Zebedeut. Por Jezui i tha Simonit: «Mos ki më frikë. Që tani e tutje do të zësh njerëz e jo peshq.»  Atëherë ata u kthyen, i nxorën varkat në breg, braktisën çdo gjë dhe e ndoqën" (Luka 5:1-11).

Jezu Krishti i shumëfishon bukët: "Më vonë Jezui u nis për në anën tjetër të detit të Galilesë, domethënë të Tiberiadës.  Një turmë e madhe e ndiqte, sepse shikonte mrekullitë që bënte ai kur shëronte të sëmurët.  Kështu Jezui u ngjit në një mal dhe u ul atje bashkë me dishepujt e vet.  Tani po afrohej Festa e Kalimit, festa e judenjve.  Kur ngriti sytë dhe pa që një turmë e madhe po vinte drejt tij, Jezui pyeti Filipin: «Ku do të blejmë bukë që të hanë gjithë këta njerëz?»  Mirëpo këtë e tha për ta vënë në provë, sepse e dinte ç’do të bënte pas pak.  Filipi iu përgjigj: «Dyqind denarë bukë nuk mjaftojnë as për t’i dhënë nga një kafshatë secilit.»  Njëri nga dishepujt, Andrea, vëllai i Simon Pjetrit, i tha:  «Këtu është një djalë i vogël që ka pesë bukë elbi dhe dy peshq të vegjël. Por, ç’janë këto për kaq shumë njerëz?!» Jezui tha: «Thuajuni njerëzve të ulen.» Meqë vendi ishte plot bar, njerëzit u ulën përtokë. Mes tyre ishin rreth 5.000 burra.  Jezui i mori bukët dhe, pasi falënderoi Perëndinë, ua shpërndau njerëzve që ishin ulur atje; ai bëri po njësoj edhe me peshqit e vegjël, dhe njerëzit hëngrën aq sa u ngopën. Kur mbaruan së ngrëni, ai u tha dishepujve: «Mblidhni copat që tepruan, që asgjë të mos shkojë dëm.» Kështu, pasi kishin ngrënë të gjithë, dishepujt i mblodhën copat e pesë bukëve të elbit që u tepruan dhe mbushën 12 shporta. Kur panë mrekullinë që kreu ai, njerëzit filluan të thoshin: «Ky është pa dyshim Profeti që duhej të vinte në botë.»  Pastaj, duke e ditur se pas pak do të vinin ta kapnin për ta bërë mbret, Jezui u largua përsëri vetëm në mal" (Gjoni 6:1-15). Do të ketë ushqim me bollëk në të gjithë tokën (Psalmi 72:16; Isaia 30:23).

Pas ringjalljeve të bëra nga Jezu Krishti: “Kapja e mrekullueshme e fundit(menjëherë pas ringjalljes së Krishtit): "Kur po zbardhte dita, Jezui po qëndronte në breg, por dishepujt nuk e dalluan që ishte ai.  Atëherë Jezui i pyeti: «Fëmijë të vegjël, mos keni ndonjë gjë për të ngrënë?» Ata iu përgjigjën: «Jo!»  Ai u tha: «Hidheni rrjetën në të djathtë të varkës e do të gjeni.» Kështu ata e hodhën, por pastaj nuk po e mblidhnin dot, aq shumë peshq kishte.  Atëherë dishepulli që Jezui kishte veçanërisht për zemër, i tha Pjetrit: «Është Zotëria!» Kur dëgjoi se ishte Zotëria, Simon Pjetri veshi mantelin e vet, ngaqë ishte i zhveshur, dhe u hodh në det.  Kurse dishepujt e tjerë vajtën me varkën e vogël, duke tërhequr rrjetën plot me peshq, sepse nuk ishin larg nga toka, vetëm nja 90 metra" (Gjoni 21:4-8).

Jezu Krishti ringjall djalin e një veje: "Pak pas kësaj, Jezui udhëtoi për në një qytet që quhej Nain. Bashkë me të po udhëtonin dishepujt e tij dhe një turmë e madhe.  Kur iu afrua portës së qytetit, pa që po nxirrnin një të vdekur, djalin e vetëm të një vejushe. Bashkë me nënën e tij ishte edhe një turmë mjaft e madhe nga ai qytet. Sa e vuri re, Zotëria u shty nga keqardhja për të dhe i tha: «Mos qaj më!» Pastaj u afrua dhe preku vigun e varrimit, ndërsa ata që e mbanin, u ndalën. Më pas vazhdoi: «Djalosh, ty po të them: ngrihu!» I vdekuri u kthye në jetë, u ngrit e ndenji ulur, dhe nisi të fliste. Jezui ia dha së ëmës.  Atëherë të gjithë mbetën gojëhapur dhe filluan t’i jepnin lavdi Perëndisë e të thoshin: «Na është dhënë një profet i madh mes nesh», dhe «Perëndisë i erdhi keq për popullin e vet». Fjala për të u përhap në tërë Judenë dhe në gjithë vendin përreth” (Luka 7:11-17).

Jezu Krishti ringjall vajzën e Jairit: "Ai ishte ende duke folur, kur një përfaqësues i të parit të sinagogës erdhi dhe tha: «Vajza jote vdiq! Mos e shqetëso më Mësuesin.» Me të dëgjuar këtë, Jezui tha: «Mos ki frikë, vetëm ki besim, dhe ajo do të shpëtojë.» Kur arriti në shtëpi, ai nuk la asnjeri të hynte brenda me të, përveç Pjetrit, Gjonit, Jakovit dhe babait e nënës së vajzës. Të gjithë qanin dhe goditnin gjoksin nga hidhërimi. Mirëpo ai tha: «Mos qani më, sepse ajo nuk ka vdekur, por po fle.» Atëherë ata nisën të qeshnin me të dhe ta tallnin, sepse e dinin që ajo kishte vdekur. Por ai e kapi për dore vajzën dhe i tha: «Vogëlushe, ngrihu!» Ajo u kthye në jetë dhe menjëherë u ngrit në këmbë. Pastaj ai urdhëroi t’i jepnin diçka për të ngrënë. Prindërit s’i mbante vendi nga gëzimi, por ai u tha të mos i tregonin askujt ç’kishte ndodhur" (Luka 8:49-56).

Jezu Krishti ringjall mikun e tij Llazarin, i cili vdiq katër ditë më parë: "Jezui nuk kishte arritur ende në fshat, por ishte akoma atje ku e takoi Marta. Judenjtë që ishin me Marinë në shtëpi për ta ngushëlluar, me të parë që ajo u ngrit shpejt dhe doli përjashta, i vajtën pas, sepse menduan se po shkonte të qante te varri. Kur Maria mbërriti atje ku ishte Jezui dhe e pa, i ra ndër këmbë dhe i tha: «Zotëri, po të kishe qenë këtu, vëllai im nuk do të kishte vdekur.» Kur pa Marinë dhe judenjtë që erdhën me të duke qarë, Jezui rënkoi thellë dhe u trishtua. Pastaj pyeti: «Ku e keni vënë?» Ata iu përgjigjën: «Zotëri, eja e shiko.» Jezui nuk i mbajti dot lotët. Atëherë disa judenj nisën të thoshin: «Shiko sa për zemër e kishte!» Kurse të tjerë thanë: «Ky njeri që i hapi sytë të verbrit, nuk e parandalonte dot vdekjen e Lazarit?»

Jezui rënkoi thellë përsëri dhe shkoi te varri. Në fakt varri ishte një shpellë dhe hyrjen e kishte të mbyllur me një gur. Jezui tha: «Hiqeni gurin.» Marta, motra e të ndjerit, i tha: «Zotëri, tani trupi duhet të mbajë erë, se kanë kaluar katër ditë.» Jezui ia ktheu: «A nuk të thashë se po të besoje, do të shikoje lavdinë e Perëndisë?»  Kështu e hoqën gurin. Atëherë Jezui ngriti sytë nga qielli dhe tha: «Të falënderoj, o Atë, që më ke dëgjuar! Vërtet e dija se ti gjithmonë më dëgjon, por fola për shkak të turmës që kam përreth, që ata të besojnë se ti më dërgove.»  Pasi tha këto fjalë, ai thirri me zë të lartë: «Lazar, eja jashtë!» Lazari, që kishte qenë i vdekur, doli me këmbët dhe duart të lidhura me fasha, kurse fytyrën e kishte të mbështjellë me napë. Jezui u tha: «Zgjidheni dhe lëreni të lirë»" (Gjoni 11:30-44).

Jezu Krishti bëri shumë mrekulli. Ata na lejojnë të forcojmë besimin tonë, të na inkurajojnë dhe të shohim shumë bekime që do të ketë në parajsë. Fjalët e shkruara të apostullit Gjon përmbledhin shumë mirë numrin e mrekullueshëm të mrekullive që bëri Jezu Krishti, si një garanci e asaj që do të ndodhë në parajsë: "Në fakt, Jezui bëri edhe shumë gjëra të tjera, që po të shkruheshin një për një, ma ha mendja se as bota vetë nuk do t’i mbante rrotullat e shkruara" (Gjoni 21:25).

Mësimi fillor i Biblës

• Perëndia ka një emër: Jehovai (The Revealed Name). Vetëm Duhet ta adhurojmë vetëm Jehovain. Ne duhet ta duam Atë me gjithë forcën tonë të jetës: "Ti je i denjë, o Jehova, Perëndia ynë, të marrësh lavdinë, nderimin dhe fuqinë, sepse ti krijove gjithçka dhe falë vullnetit tënd ato ekzistuan dhe u krijuan" (Isaia 42:8, Zbulesa 4:11, Mateu 22:37) (Worship Jehovah; In Congregation). Perëndia nuk është Trini.

• Jezu Krishti është i vetmi Biri i Perëndisë në kuptimin që Ai është i Vetëmlinduri i Perëndisë i krijuar direkt nga Perëndia: ""Çfarë thonë njerëzit: kush është Biri i njeriut?" Ata thanë: "Disa thonë Gjon Pagëzori, të tjerë Elija, disa të tjerë Jeremia ose një nga profetët."  Ai i pyeti: "Po ju ç’thoni: kush jam unë?" Simon Pjetri iu përgjigj: "Ti je Krishti, Biri i Perëndisë së gjallë." Atëherë Jezui ia ktheu: "Lum ti, o Simon, bir i Jonait, sepse këtë nuk ta zbuloi mishi dhe gjaku, por Ati im që është në qiej" (Mateu 16: 13-17, Gjoni 1:1-3) (Jesus Christ the Only Path; The King Jesus Christ). Jezu Krishti nuk është Perëndia i Plotfuqishëm dhe ai nuk është pjesë e një Triniteti.

• Shpirti i shenjtë është forca aktive e Perëndisë. Ai nuk është një person, por një forcë e papërcaktuar: "Atyre iu shfaqën gjuhë si prej zjarri, të cilat u shpërndanë e qëndruan mbi secilin prej tyre" (Veprat 2:3). Fryma e Shenjtë nuk është pjesë e një Triniteti.

• Bibla është Fjala e Perëndisë: "I gjithë Shkrimi është i frymëzuar nga Perëndia dhe i dobishëm për të mësuar, për të qortuar, për të ndrequr dhe për të disiplinuar në drejtësi, që njeriu i Perëndisë të jetë krejtësisht i zoti, plotësisht i pajisur për çdo vepër të mirë" (2 Timoteut 3: 16,17). Duhet ta lexojmë, ta studiojmë dhe ta zbatojmë në jetën tonë (Psalmet 1: 1-3) (Read the Bible Daily).

• Vetëm besimi në sakrificën e Krishtit lejon faljen e mëkateve dhe më vonë shërimin dhe ringjalljen e të vdekurve: "Sepse Perëndia e deshi aq shumë botën, sa dha Birin e tij të vetëmlindur, që kushdo që tregon besim tek ai, të mos shkatërrohet, por të ketë jetë të përhershme" (Gjoni 3:16, Mateu 20:28) (Përkujtimi i vdekjes së Jezu Krishtit (neni); The Memorial of the Death of Jesus Christ (Slideshow)).

• Mbretëria e Perëndisë është një qeveri qiellore themeluar në qiell në vitin 1914, dhe mbreti i të cilit është Jezu Krishti bashkë me 144.000 mbretër dhe priftërinj të cilët përbëjnë "Jeruzalemin e ri," Nusja e Krishtit. Kjo qeveri qiellore e Perëndisë do të përfundojë dominimin aktual të njeriut gjatë shtrëngimit të madh, dhe do të ngrihet mbi tokë: "Në ditët e atyre mbretërve, Perëndia i qiellit do të vendosë një mbretëri+ që nuk do të shkatërrohet kurrë. Kjo mbretëri nuk do t’i kalojë asnjë populli tjetër. Ajo do të thërrmojë dhe do t’u japë fund të gjitha këtyre mbretërive, dhe vetë do të qëndrojë përgjithmonë" (Zbulesa 12:7-12; 21:1-4; Mateu 6:9-10; Daniel 2:44) (The End of Patriotism; The Eartly Administration of the Kingdom of God; The King Jesus Christ).

• Vdekja është e kundërta e jetës. Shpirti vdes dhe shpirti (forca e jetës) zhduket: "Mos kini besim te fisnikët, as te ndonjë bir njeriu, që nuk sjell dot shpëtim. Kur fryma i del, ai kthehet prapë në dhé. Po atë ditë marrin fund mendimet e tij" (Psalmi 146: 3,4, Eklisiastiu 3: 19,20; 9: 5,10).

• Do të ketë një ringjallje të të drejtëve dhe të padrejtëve (Gjoni 5: 28,29, Veprat 24:15). Të padrejtët do të gjykohet në bazë të sjelljes së tyre gjatë sundimit të 1000 vjet (dhe jo në bazë të sjelljes së tyre të kaluar), e cila do të fillojë pas Mundimit të Madh: "Atëherë, dëgjova një zë të fortë nga froni që tha: "Pashë një fron të bardhë e të madh, si dhe atë që rri ulur në të. Përpara tij u zhdukën toka e qielli, dhe s’pati më vend për ta. Pashë të vdekurit, të mëdhenj e të vegjël, që rrinin para fronit, dhe u hapën rrotullat. Por u hap edhe një rrotull tjetër; ajo është rrotulla e jetës. Të vdekurit u gjykuan sipas gjërave të shkruara në rrotulla, në përputhje me veprat e tyre. Deti i dorëzoi të vdekurit që gjendeshin në të, vdekja dhe Hadesi i dorëzuan të vdekurit që gjendeshin në ta, dhe ata u gjykuan secili sipas veprave të veta" (Zbulesa 20:11-13) (The Earthly Administration of the Earthly Resurrection; The Earhly Resurrection; The Judgment of the unrighteous).

• Vetëm 144,000 njerëz do të shkojnë në qiell me Jezu Krishtin. Turma e Madhe e përmendur te Zbulesa 7: 9-17 janë ata që do të mbijetojnë nga Mundimi i Madh dhe do të jetojnë përgjithmonë në Parajsën Tokësore: "Dëgjova numrin e të vulosurve, dhe ishin njëqind e dyzet e katër mijë, nga çdo fis i bijve të Izraelit. (...) Pas këtyre gjërave, pashë të qëndronte para fronit dhe para Qengjit një shumicë të madhe nga të gjitha kombet, fiset, popujt dhe gjuhët, të cilën askush nuk ishte në gjendje ta numëronte. Ata ishin veshur me petka të bardha të gjata+ dhe kishin në duar degë palmash. (...) Sakaq i thashë: «Imzot, ti e di." Ai më tha: "Këta janë ata që dalin nga shtrëngimi i madh dhe i kanë larë petkat e tyre të gjata e i kanë zbardhur në gjakun e Qengjit" (Zbulesa 7:3-8; 14:1-5; 7:9-17) (The Heavenly Resurrection (144000); The Great Crowd).

• Ne jemi duke jetuar në ditët e fundit të këtij sistemi që mbarojnë shtrëngimi i madh (Mateu 24,25; Marku 13, Luka 21; Zbulesa 19: 11-21). Prezenca (Parusia) e Krishtit ka filluar të jetë e padukshme që nga viti 1914 dhe do të përfundojë në fund të një mijë vjetësh: "Kur po rrinte ulur në Malin e Ullinjve, dishepujt iu afruan veçmas dhe e pyetën: "Na thuaj, kur do të ndodhin këto gjëra dhe cila do të jetë shenja e pranisë sate dhe e përfundimit të sistemit?" (Mateu 24: 3) (The King Jesus Christ; The Great Tribulation).

• Parajsë do të jetë tokësor: "Ja, tenda e Perëndisë është me njerëzit. Ai do të banojë me ta, e ata do të jenë populli i tij. Po, vetë Perëndia do të jetë me ta. Ai do të fshijë çdo lot nga sytë e tyre. Nuk do të ketë më vdekje. As vajtim, as klithmë, as dhembje nuk do të ketë më. Gjërat e mëparshme shkuan" (Isaia 11,35,65, Zbulesa 21:1-5) (The Release; The Earthly Administration of the Kingdom of God).

• Perëndia lejoi të keqen. Kjo i dha një përgjigje sfidës së djallit ndaj legjitimitetit të sovranitetit të Jehovait (Zanafilla 3:1-6). Dhe gjithashtu për t'i dhënë një përgjigje akuzës së Djallit lidhur me integritetin e krijesave njerëzore (Jobi 1:7-12, 2:1-6). Nuk është Perëndia që shkakton vuajtje (Jakovi 1:13). Vuajtjet janë rezultat i katër faktorëve kryesorë: Satanai djalli mund të jetë ai që shkakton vuajtjet (por jo gjithmonë) (Jobi 1:7-12, 2:1-6) (Satan Hurled). Vuajtja është rezultat i gjendjes sonë të përgjithshme të mëkatarit pasardhës të Adamit, që na çon në pleqëri, sëmundje dhe vdekje (Romakëve 5:12, 6:23). Vuajtja mund të jetë rezultat i vendimeve të këqija njerëzore (nga ana jonë ose e njerëzve të tjerë) për shkak të gjendjes sonë mëkatare të trashëguar nga Adami (Ligji i Përtërirë 32: 5, Romakëve 7:19). Vuajtja mund të jetë rezultat i "kohës dhe ngjarjeve të paparashikuara" që bëjnë që personi të jetë në vendin e gabuar në kohën e gabuar (Eklisiastiu 9:11). Fati nuk është një mësim biblik, nuk jemi "të destinuar" të bëjmë të mirën apo të keqen, por në bazë të vullnetit të lirë, zgjedhim të bëjmë "të mirë" ose "të keq" ( Ligji i përtërirë 30:15).

• Duhet "t'i shërbejmë" interesat e Mbretërisë së Perëndisë duke na pagëzuar dhe duke vepruar sipas asaj që është shkruar në Bibël (Mateu 28:19,20) (Baptism). Ky qëndrim i vendosur në favor të Mbretërisë shfaqet publikisht duke shpallur rregullisht lajmin e mirë (Mateu 24:14) (The Good News).

Ndalohet në Bibël

Urrejtja vrasëse është e ndaluar: "Kush urren vëllanë e tij është vrasës, dhe ju e dini se tek asnjë vrasës nuk mbetet jeta e përhershme" (1 Gjonit 3:15). Vrasja janë të ndaluara, për arsye personale, nga patriotizmi fetar ose nga patriotizmi shtetëror: "Atëherë Jezui i tha: "Ktheje shpatën në vendin e vet, sepse të gjithë ata që marrin shpatën, nga shpata do të vdesin" (Mateu 26:52) (The End of Patriotism).
Vjedhja është e ndaluar: "Vjedhësi të mos vjedhë më, por më mirë të punojë pa u lodhur e të bëjë me duart e veta një punë të mirë, që të ketë diçka për t’i shpërndarë ndonjë nevojtari" (Efesianëve 4:28).
Gënjeshtra është e ndaluar: "Mos e gënjeni njëri-tjetrin. Zhvishni personalitetin e vjetër me praktikat e tij" (Kolosianëve 3: 9).

Ndalime të tjera:

"Prandaj, unë gjykoj të mos i trazojmë ata njerëz nga kombet që po kthehen te Perëndia,  por t’u shkruajmë që të rrinë larg nga gjërat e ndotura nga idhujt, nga kurvëria, nga kafshët e mbytura dhe nga gjaku" (Veprat 15:19,20,28,29).

Gjërat që janë të ndotura nga idhujt: Këto janë "gjëra" që lidhen me praktikat fetare në kundërshtim me Biblën, festimin e festave pagane. Kjo mund të jetë rituale fetare para therjes ose të hahet mishi: "Vazhdoni të hani çdo gjë që shitet në pazarin e mishit, pa bërë pyetje për shkak të ndërgjegjes suaj, sepse "Jehovait i përket toka dhe çdo gjë që është në të». Nëse ndonjë jobesimtar ju fton dhe doni të shkoni, hani çdo gjë që ju vihet përpara,+ pa bërë pyetje për shkak të ndërgjegjes suaj. Por, nëse dikush ju thotë se «kjo është diçka e paraqitur si flijim", mos hani, për shkak të atij që ua bëri të ditur dhe për shkak të ndërgjegjes. Dhe kur them «ndërgjegje", nuk e kam fjalën për tënden, por për atë të personit tjetër. Përse të gjykohet liria ime nga ndërgjegjja e një tjetri? Nëse marr pjesë duke falënderuar Perëndinë, përse të shahem për diçka, për të cilën kam dhënë falënderime?" (1 Korintasve 10:25-30).

Lidhur me praktikat fetare që Bibla e dënon: "Mos u futni nën të njëjtën zgjedhë me jobesimtarët. Sepse ç’lidhje ka drejtësia me paligjshmërinë? Apo ç’pjesë ka drita me errësirën?  Ç’harmoni ka mes Krishtit dhe Belialit? Apo ç’pjesë ka një besimtar me një jobesimtar? Ç’marrëveshje ka tempulli i Perëndisë me idhujt? Sepse ne jemi tempulli i Perëndisë së gjallë, ashtu si tha Perëndia: "Do të banoj mes tyre dhe do të eci mes tyre. Unë do të jem Perëndia i tyre, dhe ata do të jenë populli im."  "Prandaj, dilni nga mesi i tyre dhe ndahuni,—thotë Jehovai,—dhe mjaft e prekët gjënë e papastër", "dhe unë do t’ju pranoj". "Unë do të jem për ju një atë dhe ju do të jeni për mua bij e bija,—thotë Jehovai, i Plotfuqishmi" (2 Korintasve 6:14-18).

Mos praktikoni idhujtarinë. Është e domosdoshme të shkatërrosh të gjitha objektet idhujtare ose imazhe, kryqe, statuja për qëllime fetare (Mateu 7: 13-23). Mos praktikoni okkultizëm: magji, magji, astrologji ... Të gjitha objektet që lidhen me okultizmin duhet të shkatërrohen (Veprat 19:19, 20).

Festimet fetare që nuk respektojnë parimet biblike nuk duhet të praktikohen (1 Korintasve 10: 20-22). Mos shikoni filma ose figura pornografike ose të dhunshme dhe degraduese. Qëndroni nga kumari, përdorimi i drogës, si marihuana, beteli, duhani, alkooli i tepërt, orgjitë: "Prandaj, o vëllezër, ju përgjërohem nëpërmjet dhembshurisë së Perëndisë, t’i paraqitni trupat tuaj si një flijim të gjallë, të shenjtë e të pranueshëm për Perëndinë, që të bëni një shërbim të shenjtë me fuqinë tuaj për të arsyetuar" (Romakëve 12: 1, Mateu 5: 27-30, Psalmi 11: 5).

Imoraliteti seksual: kurorëshkelja, seksi i pamartuar (meshkuj / femra), homoseksualiteti mashkullor dhe femëror dhe praktikat e çoroditura seksuale: "Çfarë?! A nuk e dini se të padrejtët nuk do ta trashëgojnë mbretërinë e Perëndisë? Mos u mashtroni! As kurvarë, as idhujtarë, as kurorëshkelës, as burra që mbahen për qëllime të panatyrshme seksuale, as burra që shkojnë me burra, as hajdutë, as lakmitarë, as pijanecë, as sharës, as zhvatës nuk do ta trashëgojnë mbretërinë e Perëndisë" (1 Korintasve 6:9,10). "Martesa të nderohet nga të gjithë dhe shtrati martesor të jetë pa ndyrësi, sepse Perëndia do të gjykojë kurvarët dhe kurorëshkelësit" (Hebrenjve 13:4).

Bibla e dënon poligaminë, kushdo në këtë situatë që dëshiron të bëjë vullnetin e Perëndisë, duhet të rregullojë situatën e tij duke mbetur vetëm me gruan e tij të parë me të cilën është martuar (1 Timoteut 3: 2 "burri i një grua "). Masturbimi është i ndaluar në Bibël: "Bëni, pra, të vdesin gjymtyrët e trupit tuaj në tokë në lidhje me kurvërinë, ndyrësinë, urinë seksuale, dëshirat e dëmshme dhe lakminë, që është idhujtari. Për shkak të këtyre gjërave po vjen zemërimi i Perëndisë" (Kolosianëve 3:5).

Është e ndaluar të hani gjak, edhe në mjedise terapeutike (transfuzion gjaku): "Vetëm mos e hani mishin me shpirtin e tij, domethënë me gjakun e tij" (Zanafilla 9:4).

Të gjitha gjërat e dënuara nga Bibla nuk janë të shkruara në këtë studim biblik. I krishteri i cili ka arritur pjekurinë dhe një njohuri të mirë të parimeve biblike, do ta njohë dallimin mes "të mirës" dhe "së keqes", edhe nëse nuk është shkruar drejtpërdrejt në Bibël: "Kurse ushqimi i fortë u përket njerëzve të pjekur, atyre që nëpërmjet përdorimit i kanë aftësitë perceptuese të stërvitura për të shquar si të drejtën, ashtu edhe të gabuarën" (Hebrenjve 5:14) (SPIRITUAL MATURITY).

Objektivi

PSE

Përkujtimi i vdekjes së Jezu Krishtit

Çfarë duhet të bëni?

Menuja kryesore (Anglisht)

MENÚ PRINCIPAL DEL SITIO BÍBLICO EN ESPAÑOL

O MENU PRINCIPAL DO SITE BÍBLICO EM PORTUGUÊS

MAIN MENU OF THE BIBLICAL WEBSITE IN ENGLISH

MENU PRINCIPAL DU SITE BIBLIQUE EN FRANÇAIS

TWITTER

FACEBOOK

FACEBOOK BLOG