SCRIPTURAE PRIMUM ET SOLUM
De links (in blauw) in de taal van uw keuze, verwijzen u naar een ander artikel dat in dezelfde taal is geschreven. Die geschreven in het Engels, verwijzen u naar een artikel in het Engels. In dit geval kunt u ook kiezen uit drie andere talen: Spaans, Portugees en Frans
WAAROM?
Waarom heeft God tot op de dag van vandaag lijden en goddeloosheid toegelaten?
"Hoelang moet ik om hulp roepen, Jehovah? Wanneer zult u luisteren? Hoelang moet ik om hulp vragen bij geweld? Wanneer zult u ingrijpen? Waarom laat u mij onrecht zien?
En waarom laat u onderdrukking toe? Waarom is er verwoesting en geweld om mij heen? En waarom is er zo veel ruzie en strijd? Zo wordt de wet krachteloos en krijgt het recht zijn loop niet. De slechten overheersen de rechtvaardigen, daarom wordt het recht verdraaid"
(Habakuk 1:2-4)
"Opnieuw richtte ik mijn aandacht op alle onderdrukking die er is onder de zon. Ik zag de tranen van de onderdrukten, en er was niemand om ze te troosten. Hun onderdrukkers hadden de macht, en er was niemand om ze te troosten. (...) In mijn zinloze leven heb ik alles al gezien: van de rechtvaardige die ondanks zijn rechtvaardigheid sterft tot de slechte die ondanks zijn slechtheid lang leeft. (...) Dat alles heb ik gezien, en ik legde me met heel mijn hart toe op alles wat onder de zon is gedaan, in een tijd waarin de ene mens over de andere mens heeft geheerst ten koste van de ander. (...) Er gebeurt iets op aarde dat zinloos is: er zijn rechtvaardige mensen die behandeld worden alsof ze zich slecht hebben gedragen en slechte mensen die behandeld worden alsof ze zich rechtvaardig hebben gedragen. Ook dat, zeg ik, is zinloos. (...) Ik heb slaven te paard gezien maar vorsten die te voet gaan als slaven"
(Prediker 4:1; 7:15; 8:9,14; 10:7)
"Want de schepping is onderworpen aan een zinloos bestaan, niet uit eigen wil, maar door degene die haar daaraan heeft onderworpen. Dat deed hij op basis van de hoop"
(Romeinen 8:20)
"Laat niemand die een beproeving meemaakt zeggen: ‘Ik word door God op de proef gesteld.’ Want God kan niet met slechte dingen worden beproefd, en zelf beproeft hij ook niemand daarmee"
(Jakobus 1:13)
Waarom heeft God tot op de dag van vandaag lijden en goddeloosheid toegelaten?
De echte schuldige in deze situatie is Satan de duivel, waarnaar in de Bijbel wordt verwezen als een aanklager (Openbaring 12:9). Jezus Christus, de Zoon van God, zei dat de duivel een leugenaar en een moordenaar van de mensheid was (Johannes 8:44). Er zijn twee grote beschuldigingen die bij God zijn geuit:
1 - Een beschuldiging tegen het recht van God om over zijn schepselen te heersen, zowel onzichtbaar als zichtbaar.
2 - Een beschuldiging betreffende de integriteit van de schepping, vooral de mens, gemaakt naar het beeld van God (Genesis 1:26).
Wanneer er een klacht wordt ingediend en er ernstige aanklachten worden ingediend, duurt het lang voordat een vervolging of verdediging is onderzocht, voordat het proces en het definitieve oordeel vellen. De profetie van Daniël hoofdstuk 7 presenteert de situatie waarin de soevereiniteit van God en de integriteit van de mens betrokken zijn, bij een tribunaal waar het oordeel plaatsvindt: “Een vuurstroom vloeide en stroomde voor hem uit. Duizend maal duizend dienden hem en tienduizend maal tienduizend stonden vóór hem. Het Gerechtshof hield zitting en er werden boeken geopend. (…) Maar het Gerechtshof hield zitting en ontnam hem zijn heerschappij, en hij werd verdelgd en volledig vernietigd" (Daniël 7:10,26). Zoals in deze tekst geschreven staat, is de soevereiniteit van de aarde die altijd aan God toebehoorde, weggenomen van de duivel en ook van de mens. Dit beeld van het tribunaal wordt gepresenteerd in Jesaja hoofdstuk 43, waar geschreven staat dat degenen die partij kiezen voor God, zijn ‘getuigen’ zijn: "Jullie zijn mijn getuigen,’ verklaart Jehovah, ‘mijn dienaar die ik heb uitgekozen, zodat jullie mij kennen en in mij geloven en begrijpen dat ik Dezelfde ben. Vóór mij is er geen God gevormd, en ook na mij is er geen gekomen. Ik — ik ben Jehovah, en buiten mij is er geen redder'" (Jesaja 43:10,11). Jezus Christus wordt ook wel "de Trouwe Getuige" van God genoemd (Openbaring 1:5).
In verband met deze twee ernstige beschuldigingen heeft Jehovah God Satan de duivel en de mensheid meer dan 6000 jaar de tijd gegeven om hun bewijzen te presenteren, namelijk of ze de aarde kunnen regeren zonder de soevereiniteit van God. We zijn aan het einde van deze ervaring waar de leugen van de duivel aan het licht wordt gebracht door de catastrofale situatie waarin de mensheid zich bevindt, op de rand van een totale ondergang (Mattheüs 24:22). Het oordeel en de tenuitvoerlegging van het vonnis zullen plaatsvinden tijdens de grote verdrukking (Matteüs 24:21; 25:31-46). Laten we nu de twee beschuldigingen van de duivel meer specifiek bespreken door te onderzoeken wat er in Eden gebeurde, in Genesis hoofdstukken 2 en 3, en het boek Job hoofdstuk 1 en 2.
1 - Een beschuldiging tegen het recht van God om over zijn schepselen te heersen, zowel onzichtbaar als zichtbaar
Genesis hoofdstuk 2 vertelt ons dat God de mens schiep en hem in een ‘tuin’ genaamd Eden van enkele duizenden acres, zo niet meer, plaatste. Adam verkeerde in ideale omstandigheden en genoot van grote vrijheid (Johannes 8:32). God stelde echter een grens aan deze immense vrijheid: een boom: "Jehovah God plaatste de mens dus in de tuin van Eden om die te bewerken en ervoor te zorgen. Ook gaf Jehovah God de mens het volgende gebod: ‘Van alle bomen in de tuin mag je eten zo veel je wilt. Maar van de boom van de kennis van goed en kwaad mag je niet eten, want op de dag dat je daarvan eet, zul je zeker sterven.’" (Genesis 2:15-17). "De boom van kennis van goed en kwaad" was gewoon de concrete weergave van het abstracte concept van goed en kwaad. Voortaan deze echte boom, voorgesteld voor Adam, de concrete grens, een "(concrete) kennis van het goede en het kwade", vastgesteld door God, tussen het "goede", om Hem te gehoorzamen en er niet van te eten en het "slechte", de ongehoorzaamheid.
Het is duidelijk dat dit gebod van God niet zwaar was (vergelijk met Mattheüs 11:28-30 "Want mijn juk is licht en mijn last is licht" en 1 Johannes 5:3 "Zijn geboden zijn niet zwaar" ( die van God)). Sommigen hebben trouwens gezegd dat de "verboden vrucht" staat voor vleselijke relaties: dit is verkeerd, want toen God dit gebod gaf, bestond Eva niet. God was niet van plan iets te verbieden dat Adam niet kon weten (vergelijk de chronologie van gebeurtenissen Genesis 2:15-17 (het bevel van God) met 2:18-25 (de schepping van Eva)).
De verleiding van de duivel
"Van alle wilde dieren op het land die Jehovah God had gemaakt, was de slang het behoedzaamst. De slang zei tegen de vrouw: ‘Heeft God echt gezegd dat jullie niet van alle bomen in de tuin mogen eten?’ De vrouw antwoordde de slang: ‘We mogen de vruchten van de bomen in de tuin eten. Maar over de vruchten van de boom in het midden van de tuin heeft God gezegd: “Jullie mogen er niet van eten en die zelfs niet aanraken, anders zullen jullie sterven.”’ Daarop zei de slang tegen de vrouw: ‘Jullie zullen helemaal niet sterven. Want God weet dat op de dag dat jullie ervan eten, jullie ogen geopend zullen worden en jullie als God zullen zijn en kennis zullen hebben van goed en kwaad.’ Toen zag de vrouw dat de boom heerlijke vruchten had en een lust voor het oog was — de boom zag er echt prachtig uit. Ze plukte dus een vrucht van de boom en ging ervan eten. Daarna gaf ze er ook van aan haar man toen die bij haar was, en ook hij ging ervan eten." (Genesis 3:1-6).
De soevereiniteit van God is openlijk aangevallen door de duivel. Satan suggereerde openlijk dat God informatie achterhield met als doel zijn schepselen schade toe te brengen: "Want God weet het" (wat impliceert dat Adam en Eva het niet wisten en dat het hen schade berokkende). Niettemin bleef God altijd de controle over de situatie houden.
Waarom sprak Satan met Eva in plaats van Adam? Het is geschreven:: "En Adam werd niet bedrogen, maar de vrouw werd grondig bedrogen en overtrad Gods gebod" (1 Timoteüs 2:14). Waarom werd Eva misleid? Vanwege haar jonge leeftijd, want ze had maar heel weinig jaren ervaring, terwijl Adam minstens de veertig was. In feite was Eve op haar jonge leeftijd weinig verbaasd dat een slang tegen haar sprak. Normaal zette ze dit ongebruikelijke gesprek voort. Daarom maakte Satan gebruik van Eva's onervarenheid om haar te laten zondigen. Adam wist echter wat hij deed, hij nam de beslissing om opzettelijk te zondigen. Deze eerste beschuldiging van de duivel had betrekking op Gods natuurlijke recht om over zijn schepselen te heersen, zowel onzichtbaar als zichtbaar (Openbaring 4:11).
Kort voor het einde van die dag, voor zonsondergang, oordeelde God de drie schuldigen (Genesis 3:8-19). Voordat Jehovah God de schuld van Adam en Eva vaststelde, stelde hij zichzelf tevreden met het stellen van een vraag over hun gebaar en ze antwoordden: "De man antwoordde: ‘De vrouw die u mij gegeven hebt, die heeft mij een vrucht van de boom gegeven en dus heb ik gegeten.’ Toen zei Jehovah God tegen de vrouw: ‘Waarom heb je dat gedaan?’ De vrouw antwoordde: ‘De slang heeft me bedrogen en dus heb ik gegeten.’" (Genesis 3:12,13). In plaats van hun schuld toe te geven, probeerden zowel Adam als Eva zichzelf te rechtvaardigen. Adam verweet God zelfs indirect dat hij hem een vrouw had gegeven die hem verkeerd deed: "De vrouw die je gaf om bij mij te zijn". In Genesis 3:14-19 kunnen we het oordeel van God lezen met de belofte van de vervulling van zijn voornemen: "En ik zal vijandschap stichten tussen jou en de vrouw en tussen jouw nageslacht en haar nageslacht. Hij zal jouw kop verbrijzelen en jij zult hem in de hiel treffen” (Genesis 3:15). Met deze belofte maakte Jehovah God in het bijzonder duidelijk dat zijn voornemen onvermijdelijk zou uitkomen door Satan de duivel te informeren dat hij vernietigd zou worden. Vanaf dat moment kwam de zonde de wereld binnen, evenals het belangrijkste gevolg ervan, de dood: "Dus door één mens is de zonde in de wereld gekomen en door de zonde de dood, en zo heeft de dood zich tot alle mensen uitgebreid omdat ze allemaal hebben gezondigd" (Romeinen 5:12).
2 - De beschuldiging van de duivel over de integriteit van de mens, gemaakt naar het beeld van God
De uitdaging van de duivel
De duivel liet doorschemeren dat er een fout in de menselijke natuur zat. Dit blijkt duidelijk uit de uitdaging van de duivel met betrekking tot de integriteit van de getrouwe dienaar Job:
"Jehovah vroeg aan Satan: ‘Waar kom je vandaan?’ Satan antwoordde Jehovah: ‘Ik heb rondgezworven en rondgedoold op aarde.’ Daarop zei Jehovah tegen Satan: ‘Heb je gelet op mijn dienaar Job? Er is niemand op aarde als hij. Hij is een oprecht en getrouw man, die ontzag heeft voor God en vermijdt wat slecht is.’ Maar Satan antwoordde Jehovah: ‘Het is toch niet voor niets dat Job ontzag voor God heeft? U hebt als bescherming een omheining geplaatst rond hem en zijn huis en alles wat hij heeft. U hebt het werk van zijn handen gezegend, en zijn veestapel breidt zich steeds meer uit in het land. Maar steek voor de verandering uw hand eens uit en tast alles aan wat hij heeft. Dan zal hij u zeker recht in uw gezicht vervloeken.’ Toen zei Jehovah tegen Satan: ‘Goed, alles wat hij heeft, is in je hand. Alleen hemzelf mag je niet aanraken!’ Daarna ging Satan bij Jehovah weg. (…) Jehovah vroeg aan Satan: ‘Waar kom je vandaan?’ Satan antwoordde Jehovah: ‘Ik heb rondgezworven en rondgedoold op aarde.’ Daarop zei Jehovah tegen Satan: ‘Heb je gelet op* mijn dienaar Job? Er is niemand op aarde als hij. Hij is een oprecht en getrouw man, die ontzag heeft voor God en vermijdt wat slecht is. Hij is nog altijd even trouw, ook al probeer je mij tegen hem op te zetten om hem zonder reden te vernietigen.’ Maar Satan antwoordde Jehovah: ‘Huid voor huid. Een mens geeft alles wat hij heeft in ruil voor zijn leven. Maar steek voor de verandering uw hand eens uit en tast zijn gebeente en zijn vlees aan. Dan zal hij u zeker recht in uw gezicht vervloeken.’ Toen zei Jehovah tegen Satan: ‘Goed, hij is in je hand! Maar zijn leven mag je niet nemen!’" (Job 1:7-12; 2:2-6).
De schuld van de mens is volgens Satan de duivel dat ze God dienen, niet uit liefde voor hun Schepper, maar uit eigenbelang en opportunisme. Onder druk, door het verlies van zijn bezittingen en door angst voor de dood, nog steeds volgens Satan de duivel, kon de mens alleen afwijken van zijn loyaliteit aan God. Maar Job toonde aan dat Satan een leugenaar is: Job verloor al zijn bezittingen, hij verloor zijn 10 kinderen en hij kwam bijna dood met een "pijnlijke zweren" (verhaal van Job 1 en 2). Drie valse troosters namen de leiding over Job psychologisch te martelen en zeiden dat al zijn tegenslagen het gevolg waren van verborgen zonden van zijn kant, en dat God hem daarom tuchtigde voor zijn schuld en slechtheid. Toch week Job niet af van zijn rechtschapenheid en antwoordde: "Het is ondenkbaar dat ik jullie rechtvaardig zou verklaren! Tot aan mijn dood zal ik trouw blijven!" (Job 27:5).
De belangrijkste nederlaag van de duivel met betrekking tot het handhaven van de rechtschapenheid van de mens tot aan de dood, betrof echter Jezus Christus die gehoorzaam was aan zijn Vader, tot aan de dood: “En toen hij als mens kwam, heeft hij zich vernederd en werd hij gehoorzaam tot de dood — de dood aan een martelpaal" (Filippenzen 2:8). Jezus Christus bood zijn Vader door zijn rechtschapenheid zelfs tot de dood een zeer kostbare geestelijke overwinning aan, daarom werd hij beloond: "Om die reden heeft God hem tot een hogere positie verheven en hem in zijn goedheid de naam gegeven die boven elke andere naam is, zodat in de naam van Jezus elke knie zich zou buigen — van degenen in de hemel, op aarde en onder de grond — en elke tong openlijk zou erkennen dat Jezus Christus Heer is tot eer van God, de Vader" (Filippenzen 2:9-11).
In de illustratie van de verloren zoon stelt Jezus Christus ons in staat om de manier waarop zijn Vader omgaat met situaties waarin zijn schepselen een tijdlang zijn gezag uitdagen, beter te begrijpen (Lukas 15: 11-24). De verloren zoon vroeg zijn vader om zijn erfenis en wilde het huis verlaten. De vader stond zijn reeds volwassen zoon toe om deze beslissing te nemen, maar ook om de consequenties te dragen. Evenzo verliet God Adam om zijn vrije keuze te gebruiken, maar ook om de consequenties te dragen. Dat brengt ons bij de volgende vraag over het lijden van de mensheid.
De oorzaken van lijden
Lijden is het resultaat van vier hoofdfactoren
1 - De duivel is degene die lijden veroorzaakt (maar niet altijd) (Job 1:7-12; 2:1-6). Volgens Jezus Christus is hij de heerser van deze wereld: "Nu wordt deze wereld geoordeeld. Nu zal de heerser van deze wereld worden verdreven" (Johannes 12:31; 1 Johannes 5:19). Dit is de reden waarom de mensheid als geheel ongelukkig is: "Want we weten dat de hele schepping tot nu toe samen zucht en pijn lijdt" (Romeinen 8:22).
2 - Lijden is het resultaat van onze toestand van zondaar, die ons naar ouderdom, ziekte en dood leidt: "Dus door één mens is de zonde in de wereld gekomen en door de zonde de dood, en zo heeft de dood zich tot alle mensen uitgebreid omdat ze allemaal hebben gezondigd. (…) Want de zonde betaalt als loon de dood” (Romeinen 5:12; 6:23).
3 - Lijden kan het resultaat zijn van slechte menselijke beslissingen (van onze kant of die van andere mensen): "Ik doe niet het goede dat ik wil, maar ik doe het slechte dat ik niet wil” (Deuteronomium 32: 5; Romeinen 7:19). Lijden is niet het resultaat van een "veronderstelde wet van karma". Hier is wat we kunnen lezen in Johannes hoofdstuk 9: "Toen hij verder liep, zag hij een man die vanaf zijn geboorte blind was. Zijn discipelen vroegen hem: ‘Rabbi, waarom is deze man blind geboren? Heeft hij zelf gezondigd of zijn ouders?’ Jezus antwoordde: ‘Deze man heeft niet gezondigd en zijn ouders ook niet, maar dit is gebeurd zodat Gods werk door hem zichtbaar zou worden” (Johannes 9:1-3). De "werken van God", in zijn geval, zouden zijn wonderbaarlijke genezing zijn.
4 - Lijden kan het resultaat zijn van "onvoorziene tijden en gebeurtenissen", waardoor de persoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats is: "Ik heb nog iets gezien onder de zon: de snellen winnen niet altijd de wedstrijd of de sterken de oorlog, de wijzen hebben niet altijd het voedsel of de slimme mensen de rijkdom, en personen met kennis hebben niet altijd succes. Want tijd en toeval treffen hen allemaal. Bovendien weet de mens zijn tijd niet. Zoals vissen worden gevangen in een gemene fuik en vogels in een net, zo raken mensen verstrikt als ze plotseling overvallen worden door een tijd van ellende" (Prediker 9:11,12).
Dit is wat Jezus Christus zei over twee tragische gebeurtenissen die veel doden hadden veroorzaakt: “Op dat moment waren er enkele mensen aanwezig die Jezus vertelden over de Galileeërs van wie Pilatus het bloed vermengd had met hun offers. Hij zei tegen ze: ‘Denken jullie dat deze Galileeërs ergere zondaars waren dan alle andere Galileeërs omdat hun dat is overkomen? Zeker niet, zeg ik jullie. Maar als jullie geen berouw hebben, zullen jullie allemaal omkomen, net als zij. Of neem de 18 die werden gedood doordat de toren van Silo̱am op ze viel. Denken jullie dat zij schuldiger waren dan alle andere inwoners van Jeruzalem? Zeker niet, zeg ik jullie. Maar als jullie geen berouw hebben, zullen jullie allemaal omkomen, net als zij.’” (Lucas 13:1-5). Jezus Christus heeft nooit gesuggereerd dat slachtoffers van ongelukken of natuurrampen meer zondigden dan anderen, of zelfs dat God zulke gebeurtenissen veroorzaakt om zondaars te straffen. Of het nu gaat om ziekten, ongelukken of natuurrampen, het is niet God die ze veroorzaakt en degenen die het slachtoffer zijn, hebben niet meer gezondigd dan anderen.
God zal een eind maken aan al dit lijden: "Toen hoorde ik een luide stem vanaf de troon zeggen: ‘Kijk! De tent van God is bij de mensen en hij zal bij hen wonen. Ze zullen zijn volk zijn en God zelf zal bij hen zijn. Hij zal elke traan uit hun ogen wissen. De dood zal er niet meer zijn. Er zal geen rouw, geen gehuil en geen pijn meer zijn. De dingen van vroeger zijn voorbij’” (Openbaring 21:3,4).
Lot, fataliteit en vrije keuze
"Het lot" of fataliteit is geen Bijbelse leerstelling. We zijn niet 'voorbestemd' om goed of slecht te doen, maar volgens 'vrije keuze' kiezen we ervoor om goed of slecht te doen (Deuteronomium 30:15). Deze kijk op het lot of fatalisme hangt nauw samen met het idee dat veel mensen hebben over de alwetendheid van God en zijn vermogen om de toekomst te kennen. We zullen zien hoe God zijn alwetendheid gebruikt of zijn vermogen om gebeurtenissen van tevoren te kennen. We zullen aan de hand van verschillende bijbelse voorbeelden zien aan de hand van verschillende bijbelse voorbeelden dat God het op een selectieve en discretionaire manier of voor een specifiek doel gebruikt.
God gebruikt zijn alwetendheid op een discretionaire en selectieve manier
Wist God dat Adam ging zondigen? Uit de context van Genesis 2 en 3, is het duidelijk niet. Hoe kon God een bevel hebben gegeven waarvan, Hij van tevoren wist dat Adam ongehoorzaam zou zijn? Dit zou in strijd zijn geweest met zijn liefde en alles was gedaan zodat dit bevel niet zwaar was (1 Johannes 4:8; 5:3). We zullen twee bijbelse voorbeelden nemen die aantonen dat God zijn vermogen gebruikt om de toekomst op een selectieve en discretionaire manier te kennen. Maar ook dat Hij dit vermogen altijd voor een specifiek doel gebruikt.
Neem het voorbeeld van Abraham. In Genesis 22:1-14 staat het zeer pijnlijke verslag voor Abraham van Gods verzoek om zijn zoon Isaak te offeren. Wist Hij van tevoren of Abraham zou kunnen gehoorzamen door Abraham te vragen zijn zoon te offeren? Afhankelijk van de onmiddellijke context van het verhaal, nee. Terwijl God Abraham op het laatste moment verhinderde om zoiets te doen, staat er dit: “Vervolgens zei hij: ‘Raak de jongen niet aan en doe hem niets. Nu weet ik dat je ontzag hebt voor God, want je hebt mij je zoon, je enige, niet onthouden.’” (Genesis 22:12). Er staat geschreven "nu weet ik echt dat je God vreest". De uitdrukking "nu" laat zien dat God niet wist of Abraham aan dit verzoek zou voldoen.
Het tweede voorbeeld betreft de vernietiging van Sodom en Gomorra. Het feit dat God twee engelen stuurt om een schandalige situatie te verifiëren, toont nogmaals aan dat Hij aanvankelijk niet al het bewijs had om een beslissing te nemen, en in dit geval gebruikte Hij zijn vermogen om te weten door middel van twee engelen (Genesis 18:20,21).
Als we de verschillende profetische bijbelboeken lezen, zullen we ontdekken dat God zijn vermogen om de toekomst te kennen nog steeds voor een heel specifiek doel gebruikt (Zacharia's profetie; Daniëls profetie). Laten we een eenvoudig bijbels voorbeeld nemen. Terwijl Rebecca zwanger was van een tweeling, was het probleem welke van de twee kinderen de voorouder zou zijn van de natie die door God was gekozen (Genesis 25:21-26). Jehovah God maakte een eenvoudige observatie van de genetische samenstelling van Esau en Jacob (hoewel het niet de genetica is die toekomstig gedrag volledig beheerst), en vervolgens maakte Hij in zijn voorkennis een projectie in de toekomst. om te weten wat voor soort mannen ze zouden worden: "Uw ogen zagen mij zelfs als embryo. In uw boek waren alle delen ervan beschreven, de dagen dat ze werden gevormd, voordat ook maar één ervan bestond” (Psalmen 139:16). Op basis van deze voorkennis maakte God zijn keuze (Romeinen 9:10-13; Handelingen 1:24-26 "U, o Jehovah, die de harten van allen kent").
Beschermt God ons?
Voordat we Gods denken over het onderwerp van onze persoonlijke bescherming begrijpen, is het belangrijk om drie belangrijke bijbelse punten te overwegen (1 Korintiërs 2:16):
1 - Jezus Christus toonde aan dat het huidige leven dat eindigt in de dood een tijdelijke waarde heeft voor alle mensen (Johannes 11:11 (De dood van Lazarus wordt beschreven als "slaap")). Verder liet Jezus Christus zien dat het erom gaat ons vooruitzicht op het eeuwige leven te behouden in plaats van te proberen een beproeving te overleven door een compromis te sluiten (Mattheüs 10:39, "ziel" = leven (Genesis 35:16-19)). De geïnspireerde apostel Paulus toonde aan dat "waar leven" het centrum is van de hoop op eeuwig leven in het paradijs (1 Timoteüs 6:19).
Als we het boek Handelingen lezen, zien we dat God soms toestond dat de test van de christen eindigde met zijn dood, in het geval van de apostel Jakobus en de discipel Stefanus (Handelingen 7:54-60; 12:2). In andere gevallen besloot God de discipel te beschermen. Na de dood van de apostel Jakobus besloot God bijvoorbeeld de apostel Petrus te beschermen tegen een identieke dood (Handelingen 12:6-11). Over het algemeen is in de bijbelse context de bescherming van een dienstknecht van God vaak verbonden met zijn doel. Terwijl het bijvoorbeeld midden in een schipbreuk lag, was er collectieve goddelijke bescherming van de apostel Paulus en alle mensen op de boot (Handelingen 27:23, 24). De collectieve goddelijke bescherming maakte deel uit van een hoger goddelijk doel, namelijk dat Paulus getuigenis zou afleggen aan koningen (Handelingen 9:15,16).
2 - Deze kwestie van goddelijke bescherming moet in de context van Satans twee uitdagingen worden geplaatst en in het bijzonder in de woorden die hij maakte over de integriteit van Job: "U hebt als bescherming een omheining geplaatst rond hem en zijn huis en alles wat hij heeft. U hebt het werk van zijn handen gezegend, en zijn veestapel breidt zich steeds meer uit in het land" (Job 1:10). Om de vraag van de integriteit met betrekking tot Job en de hele mensheid te beantwoorden, toont deze uitdaging van de duivel aan dat God, in relatieve zin, zijn bescherming van Job moest verwijderen, wat ook zou kunnen gelden de hele mensheid. Kort voordat hij stierf, toonde Jezus Christus, onder verwijzing naar Psalm 22:1, dat God alle bescherming van hem had weggenomen, wat resulteerde in zijn dood als offer (Johannes 3:16; Mattheüs 27:46). Niettemin blijft, wat de mensheid als geheel betreft, deze intrekking van goddelijke bescherming relatief, want net zoals God de duivel verbood de dood van Job teweeg te brengen, is het duidelijk dat hetzelfde geldt voor alle mensheid (vergelijk met Mattheüs 24:22).
3 - We hebben hierboven gezien dat lijden het resultaat kan zijn van "onvoorziene tijden en gebeurtenissen", wat betekent dat mensen zichzelf op het verkeerde moment kunnen vinden, op de verkeerde plaats (Prediker 9:11,12). In het algemeen worden mensen dus niet door God beschermd tegen de gevolgen van de keuze die oorspronkelijk door Adam is gemaakt. De mens wordt ouder, wordt ziek en sterft (Romeinen 5:12). Hij kan het slachtoffer zijn van ongelukken of natuurrampen (Romeinen 8:20; het boek Prediker bevat een zeer gedetailleerde beschrijving van de nutteloosheid van het huidige leven dat onvermijdelijk tot de dood leidt: "Volkomen zinloos!’, zegt de bijeenbrenger. ‘Volkomen zinloos! Alles is zinloos!" (Prediker 1:2)).
Bovendien beschermt God mensen niet tegen de gevolgen van hun slechte beslissingen: "Maak jezelf niets wijs: God laat niet met zich spotten. Want wat je zaait, zul je ook oogsten. Wie naar zijn vlees zaait, oogst uit zijn vlees verderf, maar wie naar de geest zaait, oogst uit de geest eeuwig leven" (Galaten 6:7,8). Als God de mensheid relatief lang aan nutteloosheid heeft onderworpen, kunnen we begrijpen dat Hij zijn bescherming tegen de gevolgen van onze zondige staat heeft teruggetrokken. Natuurlijk zal deze gevaarlijke situatie voor de hele mensheid tijdelijk zijn (Romeinen 8:21). Het is dan dat de hele mensheid, nadat het geschil van de duivel is opgelost, de welwillende bescherming van God in het aardse paradijs zal herwinnen (Psalm 91:10-12).
Betekent dit dat we momenteel niet langer individueel beschermd worden door God? De bescherming die God ons geeft, is die van onze eeuwige toekomst, in termen van de hoop op eeuwig leven, hetzij door het overleven van de grote verdrukking, hetzij door de opstanding terwijl we volharden tot het einde (Mattheüs 24:13 ; Johannes 5:28,29; Handelingen 24:15; Openbaring 7:9-17). Bovendien laten Jezus Christus in zijn beschrijving van het teken van de laatste dagen (Mattheüs 24, 25, Marcus 13 en Lukas 21) en het boek Openbaring (met name in de hoofdstukken 6:1-8 en 12:12) zien dat de mensheid zou sinds 1914 grote tegenslagen meemaken, wat duidelijk suggereert dat God haar een tijdlang niet zou beschermen. God heeft ons echter niet zonder mogelijkheid gelaten om onszelf individueel te beschermen door de toepassing van zijn liefdevolle leiding in de bijbel, zijn Woord. In grote lijnen helpt het toepassen van bijbelse principes om onnodige risico's te vermijden die ons leven absurd zouden kunnen bekorten (Spreuken 3:1,2). We zagen hierboven dat het lot niet bestaat. Daarom zal het toepassen van bijbelse principes, de leiding van God, hetzelfde zijn als zorgvuldig naar rechts en links kijken voordat we de straat oversteken, om ons leven te redden (Spreuken 27:12).
Bovendien stond de apostel Petrus erop waakzaam te zijn met het oog op het gebed: "Maar het einde van alle dingen is nabij. Wees daarom verstandig en wees waakzaam als het gaat om gebeden" (1 Petrus 4:7). Gebed en meditatie kunnen een beschermend effect hebben op ons spirituele en mentale evenwicht (Filippenzen 4:6,7; Genesis 24:63). Sommigen geloven dat ze op een bepaald moment in hun leven het voorwerp van Gods bescherming zijn geweest. Niets in de Bijbel verhindert dat deze uitzonderlijke mogelijkheid wordt gezien, integendeel: "Ik zal gunst tonen aan wie ik wil en ik zal barmhartig zijn voor wie ik wil" (Exodus 33:19). Deze ervaring blijft in de volgorde van de exclusieve relatie tussen God en deze persoon die door God beschermd zou zijn geweest. Het is niet aan ons om te oordelen: "Wie ben jij dat je de dienaar van een ander oordeelt? Of hij staat of valt, bepaalt zijn eigen meester. Hij zal trouwens staande worden gehouden, want Jehovah kan hem staande houden" (Romeinen 14:4).
Voordat het lijden definitief voorbij is, moeten we elkaar liefhebben en elkaar helpen, om het lijden in onze omgeving te verzachten: "Ik geef jullie een nieuw gebod: Heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. Hierdoor zal iedereen weten dat jullie mijn discipelen zijn: als jullie liefde voor elkaar hebben” (Johannes 13:34,35). De discipel Jakobus, halfbroer van Jezus Christus, schreef goed dat dit soort liefde moet worden geconcretiseerd door daden of initiatieven om onze naaste te helpen die in nood verkeert (Jakobus 2:15,16). Jezus Christus werd aangemoedigd om degenen te helpen die het nooit aan ons terug kunnen geven (Lucas 14:13,14). Door dit te doen, "lenen" we in zekere zin aan Jehovah en Hij zal het ons terugbetalen ... honderdvoudig (Spreuken 19:17).
Het is interessant op te merken wat Jezus Christus noemt als daden van barmhartigheid die ons wel of niet in staat zullen stellen zijn gunst te genieten: "Want toen ik honger had, hebben jullie me iets te eten gegeven. Toen ik dorst had, hebben jullie me iets te drinken gegeven. Ik was een vreemdeling en toch hebben jullie me gastvrij ontvangen. Ik was naakt en jullie hebben me kleding gegeven. Toen ik ziek was, hebben jullie me verzorgd. Toen ik in de gevangenis zat, hebben jullie me bezocht" (Mattheüs 25:31-46). Om voedsel te geven, om te drinken, om vreemden te verwelkomen, om kleren te doneren, om de zieken te bezoeken, om gevangenen te bezoeken die gevangen zitten vanwege hun geloof. Opgemerkt moet worden dat er bij al deze acties geen handeling is die als "religieus" kan worden beschouwd. Waarom ? Jezus Christus herhaalde vaak deze raad: "Ik wil barmhartigheid, geen offerande" (Matteüs 9:13; 12:7). De algemene betekenis van het woord "barmhartigheid" is mededogen of medelijden in actie (de engere betekenis is vergeving). Als we iemand in nood zien, of we hem nu kennen of niet, wordt ons hart bewogen, en als we daartoe in staat zijn, bieden we hem hulp (Spreuken 3:27,28).
Het offer vertegenwoordigt geestelijke handelingen die rechtstreeks verband houden met de aanbidding van God. Hoewel onze relatie met God natuurlijk het belangrijkste is, liet Jezus Christus zien dat we niet het voorwendsel van "opoffering" moeten gebruiken om ons te onthouden van barmhartigheid. In een bepaalde omstandigheid veroordeelde Jezus Christus enkele van zijn tijdgenoten die het voorwendsel van "opoffering" gebruikten om hun bejaarde ouders niet materieel te helpen (Mattheüs 15:3-9). In dit geval is het interessant om op te merken wat Jezus Christus zegt tegen degenen die zijn goedkeuring zullen zoeken en die toch niet zullen krijgen: "Op die dag zullen veel mensen tegen me zeggen: “Heer, Heer, we hebben toch in uw naam geprofeteerd en in uw naam demonen uitgedreven en in uw naam allerlei wonderen gedaan?" (Mattheüs 7:22). Als we Mattheüs 7:21-23 vergelijken met 25:31-46 en Johannes 13:34,35, beseffen we dat hoewel het geestelijke "offer" nauw verband houdt met barmhartigheid, het laatste niet minder belangrijk is. , vanuit het perspectief van Jehovah God en zijn Zoon Jezus Christus (1 Johannes 3:17,18; Matteüs 5:7).
Op de vraag van de profeet Habakuk (1:2-4), waarom God lijden en goddeloosheid toeliet, is hier het antwoord: "Toen antwoordde Jehovah mij: ‘Schrijf het visioen op en grif het duidelijk in platen, zodat het makkelijk voor te lezen is. Want het visioen wacht nog op de vastgestelde tijd, het haast zich naar zijn einde en het zal niet liegen. Ook al zou het op zich laten wachten, blijf ernaar uitkijken! Want het zal beslist uitkomen. Het zal niet te laat komen!" (Habakuk 2:2,3). Hier zijn enkele bijbelteksten van deze zeer nabije toekomst "visie" van hoop die niet laat zal komen:
"En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Want de vroegere hemel en de vroegere aarde waren voorbijgegaan, en de zee is er niet meer. Ik zag ook de heilige stad, het Nieuwe Jeruzalem, bij God vandaan uit de hemel neerdalen, klaar als een bruid die zich mooi heeft gemaakt voor haar man. Toen hoorde ik een luide stem vanaf de troon zeggen: ‘Kijk! De tent van God is bij de mensen en hij zal bij hen wonen. Ze zullen zijn volk zijn en God zelf zal bij hen zijn. Hij zal elke traan uit hun ogen wissen. De dood zal er niet meer zijn. Er zal geen rouw, geen gehuil en geen pijn meer zijn. De dingen van vroeger zijn voorbij.’" (Openbaring 21:1-4).
"Een wolf en een lam zullen samen rusten, een luipaard zal naast een geitje liggen, een kalf, een leeuw en een vetgemest dier zullen allemaal samen zijn, en een kleine jongen zal ze leiden. Een koe en een beer zullen samen grazen en hun jongen zullen bij elkaar liggen. Een leeuw zal stro eten net als een stier. Een zuigeling zal spelen bij het hol van een cobra en een kind zal zijn hand leggen op het nest van een giftige slang. Ze zullen geen kwaad doen of schade aanrichten op heel mijn heilige berg, want de aarde zal beslist vervuld zijn van de kennis van Jehovah zoals water de zeebodem bedekt" (Jesaja 11:6-9).
"In die tijd worden de ogen van de blinden geopend en de oren van de doven ontsloten. In die tijd zal de kreupele springen als een hert en de tong van de stomme zal het uitroepen van vreugde. Want in de wildernis zal overal water opwellen, in de woestijnvlakte zal water stromen. Het verschroeide land verandert in een rietplas en de dorstige bodem in waterbronnen. De plaats waar eens jakhalzen rustten, is bedekt met groen gras, riet en papyrus" (Jesaja 35:5-7).
“Er zal in die plaats geen baby meer zijn die maar een paar dagen leeft en ook geen oude man die zijn dagen niet volmaakt. Want een honderdjarige die sterft zal bezien worden als nog maar een jongen en de zondaar zal vervloekt worden, ook al is hij honderd jaar oud. Ze zullen huizen bouwen en erin wonen, ze zullen wijngaarden planten en de vruchten ervan eten. Wat ze bouwen zal niet door iemand anders worden bewoond. Wat ze planten zal niet door anderen worden gegeten. Want de dagen van mijn volk zullen zijn als de dagen van een boom en mijn uitverkorenen zullen volop genieten van het werk van hun handen. Ze zullen niet voor niets* zwoegen en ze zullen geen kinderen baren voor ellende, want ze zijn het nageslacht dat bestaat uit de gezegenden van Jehovah, samen met hun nakomelingen. Nog voordat ze roepen, zal ik antwoorden, terwijl ze nog praten, zal ik ze verhoren” (Jesaja 65:20-24).
"Laat zijn vlees gezonder worden dan in zijn jeugd. Laat hij terugkeren naar de dagen van zijn jeugdige kracht" (Job 33:25).
"Op deze berg zal Jehovah van de legermachten voor alle volken een feestmaal klaarmaken, een feestmaal met heerlijke gerechten, een feestmaal met uitgelezen wijn, met heerlijke gerechten rijk aan merg, met uitgelezen, zuivere wijn. Op deze berg zal hij de sluier vernietigen* die alle volken omhult, de bedekking die over alle volken heen geweven is. Hij zal de dood voor altijd verslinden, de Soevereine Heer Jehovah zal de tranen van elk gezicht wissen. De schande van zijn volk zal hij van de hele aarde wegnemen, want Jehovah zelf heeft het gezegd" (Jesaja 25:6-8).
"Je doden zullen leven. De dode lichamen van mijn volk zullen opstaan. Word wakker en juich van vreugde, jullie die in het stof wonen! Want je dauw is als de dauw in de morgen en de aarde zal degenen die machteloos zijn in de dood tot leven brengen" (Jesaja 26:19).
"Velen van hen die in het stof van de aarde slapen, zullen ontwaken, sommigen tot eeuwig leven en anderen tot schande en eeuwige verachting" (Daniël 12:2).
"Verbaas je daar niet over, want de tijd komt dat alle mensen die in de herinneringsgraven zijn, zijn stem zullen horen en tevoorschijn zullen komen — wie goede dingen hebben gedaan tot een opstanding voor leven en wie walgelijke dingen hebben gedaan tot een opstanding voor oordeel" (Johannes 5:28,29).
"Op God heb ik mijn hoop gevestigd, en deze mannen hebben dezelfde hoop, namelijk dat er een opstanding zal zijn van zowel de rechtvaardigen als de onrechtvaardigen" (Handelingen 24:15) (DE OOGSTEN VAN LEVENS; DE AARDEPRINS; DE AARDEPRIESTER; DE LEVITE VAN HET PARADIJS).
Wie is Satan de duivel?
Jezus Christus beschreef de duivel heel beknopt: “Hij was een moordenaar toen hij begon, en hij hield niet vast aan de waarheid, omdat er geen waarheid in hem is. Als hij liegt, spreekt hij zoals hij is, want hij is een leugenaar en de vader van de leugen" (Johannes 8:44). Satan de duivel is niet de abstractie van het kwaad, maar een echt geestelijk schepsel (zie het verslag in Mattheüs 4:1-11). Evenzo zijn de demonen ook engelen die rebellen zijn geworden die het voorbeeld van de duivel hebben gevolgd (Genesis 6:1-3, te vergelijken met de brief van Judas vers 6: "En de engelen die hun oorspronkelijke positie niet hebben behouden maar hun eigen woonplaats hebben verlaten, houdt hij met eeuwige ketens in diepe duisternis gevangen in afwachting van het oordeel van de grote dag").
Als er staat "hij stond niet vast in de waarheid", laat dat zien dat God deze engel zonder zonde en zonder enig spoor van goddeloosheid in zijn hart heeft geschapen. Deze engel had aan het begin van zijn leven een "mooie naam" (Prediker 7:1a). Hij bleef echter niet oprecht, hij cultiveerde trots in zijn hart en na verloop van tijd werd hij "duivel", wat lasteraar betekent, en Satan, tegenstander; zijn oude mooie naam, zijn goede reputatie, is vervangen door een van eeuwige schande. In de profetie van Ezechiël (hoofdstuk 28), tegen de trotse koning van Tyrus, wordt duidelijk gezinspeeld op de trots van de engel die 'duivel' en 'Satan' werd: "‘Mensenzoon, zing een klaaglied over de koning van Tyrus en zeg tegen hem: “Dit zegt de Soevereine Heer Jehovah: ‘Je was het toonbeeld van perfectie, vol van wijsheid en volmaakt in schoonheid. Je was in Eden, de tuin van God. Je was versierd met allerlei edelstenen: robijn, topaas en jaspis, chrysoliet, onyx en jade, saffier, turkoois en smaragd. Ze waren gevat in gouden zettingen. Ze waren gereed op de dag dat je werd geschapen. Ik stelde je aan als de gezalfde cherub die beschermt. Je was op de heilige berg van God en je wandelde tussen vurige stenen. Je gedrag was onberispelijk vanaf de dag dat je werd geschapen totdat er onrechtvaardigheid in je werd gevonden" (Ezechiël 28:12-15). Door zijn daad van onrechtvaardigheid in Eden werd hij een "leugenaar" die de dood veroorzaakte van alle nakomelingen van Adam (Genesis 3; Romeinen 5:12). Momenteel is het Satan de duivel die de wereld regeert: "Nu wordt deze wereld geoordeeld. Nu zal de heerser van deze wereld worden verdreven" (Johannes 12:31; Efeziërs 2:2; 1 Johannes 5:19) .
Satan de duivel zal definitief vernietigd worden: "De God die vrede geeft zal Satan binnenkort onder jullie voeten verbrijzelen (Genesis 3:15; Romeinen 16:20).
Share this page